Ովքե՞ր են նրանք

(սկիզբը` այստեղ)

Մասոնները կարող են անդամակցել ամենատարբեր անվանումներն ու հռչակված սկզբունքներն ունեցող կազմակերպությունների։ Հաճախ օգտագործվում են տարօրինակ «ցուցանակներ», ինչպես, օրինակ, «Հարբեցողության դեմ պայքարի ընկերությունը», երբեմն էլ ամենավսեմ անվանումները։ Այդ կազմակերպությունների մի մասը կարող է լինել բաց, մի մասն էլ գաղտնի, սակայն մասոնների իրական գործունեությունը միշտ գաղտնի է ու քողարկված և երբեք չի համապատասխանում հռչակվածին։ Հրեական մտահղացմամբ, այսպես կոչված, գոյ-մասոնները պետք է անիրազեկ գոյերի կամ տգետների շրջանում կատարեն անտեսանելի գաղափարախոսական առաջնորդների դեր, որոնք այլ գոյերի համար աննկատ պետք է աստիճանաբար ձևավորեն նրանց գիտակցությունն ու հասարակական կարծիքը հրեատիրապետությանը ձեռնտու ուղղությամբ։ Մասոնության հիմնական սկզբունքներից մեկը անտեսանելի ղեկավարների սկզբունքն է, որոնց ամեն մասոն անվերապահորեն ենթարկվելու երդում է տալիս։ Այսինքն, ցանկացած աստիճանի մասոնները երբեք լիովին չեն պատկերացնում իրենց տեղը մասոնական հիերարխիայում։
Մասոնության առաջին աստիճաններում ոչ մի սարսափելի բան չի արվում, և նորաթուխ մասոնին բոլոր պատմությունները մասոնական հանցագործությունների ու մասոնական սատանիզմի մասին հեքիաթ են թվում։ Մասոնական բուրգի լրիվ կառուցվածքի մասին ներքևի մասոնները չգիտեն, ու նրանց թվում է, թե իրենք սեփական ու վսեմ դեր են կատարում։ Ստորին աստիճանների ուղղամիտ տխմարները մասոնության մեջ ժողովրդավարություն, ազատություն, հավասարություն ու եղբայրություն և դրանց նման այլ ցնորքներ են փնտրում։ Բայց ինչ էլ փնտրեն, նրանք առանց գիտակցելու աշխատում են հօգուտ հրեատիրապետության ու սատանայի։ Իհարկե, պետք չէ հեշտացնել իրավիճակը, քանի որ այն ծանր է։
Մասոնների հնարամտած ամեն ինչ չէ, որ խաբեություն է։ Մասոնության ստորին աստիճաններին ընկնում են նաև նորմալ, ոչինչ չկասկածող մարդիկ, որոնք ձգտում են իրացնել իրենց հղացումները։ Մարդու իրավունքների հրաշալի գաղափարը մասոններինն է, բայց դրանից այն վատը չի դառնում։ Այդ հիմա են աշխատում այն օգտագործել այլ պետությունների ներքին գործերին միջամտելու համար։ Բայց, իհարկե, մարդու իրավունքների գաղափարն այսօրվա տեսքով անբավարար է, կիսատ-պռատ։ Մարդու իրավունքների գաղափարը միշտ պետք է զուգորդվի մարդու պարտականությունների գաղափարի հետ։ Չեն կարող լինել (և չպետք է լինեն) իրավունքներ առանց պարտականությունների։ Բայց մասոնները որքան բարձրանում են մասոնական աստիճաններով, այնքան շատ են թաթախվում հանցագործությունների մեջ։ Մասոնությունից ողջ դուրս գալ չի նախատեսվում (հատկապես բարձր աստիճաններից)։ Մասոնության մեջ կա միայն մուտք:

Մասոնների խորհրդապաշտական ծեսերը կախված են ձեռնադրման մակարդակից և օթյակների առանձնահատկություններից։ Բարձրագույն մակարդակներում կատարվում են մարդկային զոհաբերություններ, և օգտագործվում է մարդու արյուն, հիմնականում անմեղ գոյ մանուկների։ Եթե քրիստոնյաները միայն մտովի են արյունը խմում ու միսը ուտում (երբ հաղորդություն են առնում), ապա բարձրագույն աստիճանների մասոններն այդ բանն անում են ֆիզիկապես։

Սովորաբար մասոններն իրենք կատաղի հերքում են իրենց ծիսակարգում արյուն խմելու արարողության առկայությունը։ Սակայն մասոնության մեջ «արյուն խմելը» կա նույնիսկ այնպիսի «անմեղ» նախնական մակարդակներում, ինչպիսին նորեկի ձեռնադրման ծեսն է։ Նորեկի բութ մատին արված կտրվածքից գինու գավաթի մեջ կաթեցվում է արյունը, դրանից հետո այդ գինուց խմում են բոլոր ձեռնադրվողները։ Մնացորդը պահպանվում է հատուկ անոթի մեջ` մինչև ձեռնադրման հաջորդ արարողությունը, և այս կերպ խառնվում է բոլոր նախորդ մասոնների արյունը։ Այդ մարդակերական արարողությունները ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ սատանիզմ։

Ի դեպ, մասոնական ծեսի որոշ տարրեր անցել են աշխարհիկ զանգվածային ծեսերի մեջ։ Օրինակ, մասոն ձեռնադրելիս նորեկին ներս են բերում պարանի օղակը վզին` իբրև նրա մահվան խորհրդանիշ, եթե նա համարձակվի բացահայտել մասոնական գաղտնիքները։ Այսօրվա տղամարդկանց փողկապը նույն այն մասոնական խորհրդանիշն է, նույն օղակը` վզին։ Հիշենք, որ նույն խորհրդանիշը խորհրդային պիոներների վզին էր. թիկունքի կողմից պիոներական փողկապն ուներ եռանկյան տեսք` ծայրը ներքև (սատանայի խորհրդանիշ), իսկ պիոներական կրծքանշանը, բնականաբար, հնգանկյուն մասոնական աստղն էր։

Մասոններն իրենց համարում են վերնախավ, իսկ բոլոր չօծվածներին` տգետներ ու ամբոխ, սակայն իրենք են միշտ հիմար դրության մեջ գտնվող մարդիկ։ Բուրգով վեր բարձրանալու համեմատ, այն գիտելիքները, որ նրանց տալիս են նոր մակարդակում, հաճախ հակասում են ներքևում տվածներին։ Եվ այդ «ընդհակառակի» սատանայական խաղը երբեք չի ավարտվում։ Այսպիսով, մասոնները միշտ գտնվում են կեղծ իմացության վիճակում, հիմար վիճակում։ Զուր չի ասվում, որ նրանց բարձրագույն տիրակալ սատանան խաբեբա է ու խաբեության հիմնադիր։ Մասոնության բարձր մակարդակների համար բոլոր ստորին մասոնները տգետներ և ամբոխ են, բայց նրանք իրենք է՛լ ավելի բարձրում գտնվողների համար են նույնպիսի տգետներ և հիմարների նույնպիսի ամբոխ։ Մասոնության սիրված խորհրդանիշերից մեկն էլ գանգն ու ոսկորներն են` որպես մահվան խորհրդանիշ։ Մասոնությունը շատ խորհրդանիշեր ունի, բայց գլխավորը երկուսն են։ Համաշխարհային մասոնության ընդհանուր խորհրդանիշը` հնգանկյուն աստղը (հնգանիստ)։ Եվ համաշխարհային մասոնության մեծ պետական դրոշմակնիքը` վեցանկյուն աստղ` այդ աստղի ամեն թևին 6 թվանշանով, և այդ վեցերը երկու անգամ կազմում են գազանի «666» թիվը (Հայտն. 13։18)։

Այսպես էլ ահա կառավարում է սատանան` անվերջ ստի, խաբեության ու բռնության միջոցով, նույնիսկ իր ծառաների կամ նոքարների առնչությամբ։ Մասոնների 90 %-ը դույզն-ինչ պատկերացում չունի իր բարձրագույն ղեկավարների մտադրությունների մասին։ Եղել են անգամ պարկեշտ մարդկանց դիտավորյալ մասոնության մեջ մտնելու դեպքեր, նպատակ ունենալով մասոնությունն օգտագործել ճանաչողական, դրական նպատակով կամ մասոնությանը «ներսից» վնասելու նպատակով։ Ամենից հաճախ, սակայն, այդ փորձերն ավարտվել են ապարդյուն։ Մասոնական կազմակերպությունը հղկվել է հազարամյակների ընթացքում, և նրան «ներսից վնասել», փաստորեն, անհնար է։ Նրա դեմ դրսից է հարկավոր պայքարել։

Իհարկե, մասոնների նպատակը ազգային պետությունների փլուզումն ու համաշխարհային մասոնական գերպետության հաստատումն է։ Ժամանակակից բոլոր (այդ թվում նաև` սոցիալական) տեխնոլոգիաները, այսպես թե այնպես, իրենց ելքով կամ մուտքով ուղղված են մի ինչ-որ տեղեկութային տարածության։ Այսօր ոչ մի տեխնիկական բարդություն չկա դրանք միավորելու միասնական կառուցվածքի (համակարգի) մեջ։

Ձեր խոնարհ ծառա լրագրողին (կամ նրա գաղափարակից ընկերներին) կարող են մեղադրել անգամ գիտատեխնիկական առաջընթացը չընդունելու մեջ։ Ամենևին այդպես չէ։ Մենք ողջունում ենք նոր տեխնոլոգիաները, եթե դրանք օգտագործվում են բարի մտադրություններով։ Սակայն եթե դրանք օգտագործվում են ընդդեմ մարդկության, մարդկային հոգիները կործանելու նպատակով, ապա մենք, բնականաբար, բողոքում ենք։ Չէ՞ որ «գաղտնի հասցեների բոլոր բանալիները» Հայաստանի թշնամիների ձեռքին են, քանի որ այսօր Հայաստանը (ինչպես և ԱՊՀ մյուս երկրները) մի յուրօրինակ փորձարարական լաբորատորիա է դարձել։ Օրինակը հենց աչքներիս առաջ է. դարեր ի վեր չեն կարողացել Հայաստանը դավանափոխ անել։ Մարդիկ մահվան են գնացել, բայց իրենց հավատը չեն փոխել։ Սակայն հիմա դա հաջողվել է անել մի ինչ-որ 20 տարում։ Ահա թե ինչն է վտանգավոր։ Մենք պետք է լուծենք ոչ թե դոգմայի խնդիրը, դա եկեղեցու գործն է, այլ երկրի անվտանգության խնդիրը, որովհետև խնդրի էությունն այն է, որ մենք կորցնում ենք մեր ազգային ինքնատիպությունը։ Մենք կորցնում ենք մեր անցյալը, ուրեմն և ներկան ու ապագան, մեր «ես»-ը, սա է, ահա ահավորը։ Միարժեք է. այստեղ պետական անվտանգության խնդիր է։

Հիշում եմ Այզեկ Ազիմովի ֆանտաստիկ ժանրի պատմվածքներից մեկը, որն այն մասին է, թե ինչպես է եզակի հնարավորություն առաջացել արածեցնելու ոչխարի հսկայական հոտը (առանց հովիվների)։ Դրա համար ոչխարների մարմնում էլեկտրոդներ էին տեղադրում և ռադիոկառավարման ազդակներ էին հաղորդում։ Ինձ թվում է, որ ոմանք շատ են ուզում ստուգել մարդկությանը (և առաջին հերթին ԱՊՀ երկրների քաղաքացիներին), վերածել այն նույն կառավարվող ոչխարների, որոնք իրենց մարմնում տեղադրված միկրոչիպով ստացած ազդանշանի միջոցով կանեն այն, ինչ պետք է նրանց, ովքեր վաղուց երազում են զավթել մեր տարածքը։ Այսինքն` խոսքը մի այնպիսի հասարակության ստեղծման մասին է, ուր մեկը կնստի կառավարման վահանակի մոտ, իսկ մյուսները կլինեն կառավարողների կամքը կատարող կենսաօբյեկտներ։ Կարծում եմ, որ այդ տեսության հեղինակներն այնքան էլ հեռու չեն իրենց գյուտի արմատավորումից։

Չէ՞ որ, եթե կառուցվում է միասնական վերազգային համապարփակ տեղեկութային հասարակություն, ապա, վերջին հաշվով, այն պետք է ինչ-որ մեկը գլխավորի։ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի աշխատակազմի գործերի կառավարչությանն առընթեր լրատվական գործակալության գլխավոր տնօրեն Ալեքսանդր Իգնատովը մի հայտնի հոդված ունի։ Այն վերնագրված է «Գլոբալացման առաջատարության» ռազմավարություն Ռուսաստանի համար», և այդ հոդվածում բացահայտորեն խոսվում է այն մասին, որ գոյություն ունի գաղտնի համաշխարհային կառավարություն` բաղկացած հասիդա-մասոնական (մասոնական ուղղություն, բարեպաշտների) ապակառուցողական օթյակների ներկայացուցիչներից, և այդ գաղտնի համաշխարհային կառավարության միջավայրից ի հայտ կգա մի միանձնյա առաջնորդ, որը միաժամանակ կգլխավորի բոլոր կրոններն ու կդառնա ամբողջ աշխարհի քաղաքական առաջնորդը։

1992 թ. ընդունվեց միասնական համապարփակ բջջային տեղեկութային հասարակության տեղեկաբանական կոնվենցիան, որը դարձավ ՄԱԿ-ի ծրագրային փաստաթուղթ։ Դա նշանակում է, որ մարդիկ ապրելու են պարսերով, մեղուների նման։ Իսկ պարսերն արդեն իրար հետ կշփվեն էլեկտրոնային տեղեկութային ցանցերի միջոցով։ Նման աշխարհակառուցվածքը կարելի է անվանել համաշխարհային «էլեկտրոնային համակենտրոնացման ճամբար»։ Բայց այս մասին` մեկ այլ առիթով։

Հրապարակման պատրաստեց Դմիտրի ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆԸ

Հեղինակի նյութեր

• Ովքե՞ր են նրանք
• «Ռուս մահմեդականները» ոչ միայն դուրս են եկել ընդհատակից, այլև բացահայտորեն հայտարարում են իրենց նպատակները
• Կհարձակվի՞, արդյոք, ԱՄՆ-ը Սիրիայի վրա
• «Ռուս մահմեդականները» ոչ միայն դուրս են եկել ընդհատակից, այլև բացահայտորեն հայտարարում են իրենց նպատակները
• Շուկան ինքն իրեն չի կարգավորվի
• «Եվ նորից «կեղտոտ լվացքի» մասին»
• Անուղղակի գործողությունների և «մեղմ ուժի» ռազմավարությունները
• Ո՞Ւմ է ձեռնտու, որ ԱՄՆ-ը ներքաշվի սիրիական հակամարտության մեջ
• Պետություն կառավարող լենինյան տխրահռչակ «խոհարարի» նոր վարկած
• Կեղծ ազատականության «թթվածինը կտրելը» երկրի վերածնության առաջին աստիճանը կդառնա
• Սիրիայի դեմ ռազմարշավին պետք է հավանություն տա ԱՄՆ-ի Կոնգրեսը
• Քաղաքատնտեսական շիզոֆրենիա կամ «ԿԲ-Հայաստանի կառավարություն» տանդեմ «Currency board» ռեժիմով
• Արժութաֆինանսական վարկած
• Ժամանակն է, վերջապես, իրերն իրենց անունով կոչելու

Մեկնաբանություններ