Կառավարության հետ Ազգային ժողովի հարցուպատասխանի ժամանակ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Թագուհի Ղազարյանը կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարար Արայիկ Հարությունյանից հետաքրքրվեց՝ ի՞նչ եղավ Հրանտ Մաթևոսյանի թանգարան-ինստիտուտի ճակատագիրը: «Կառավարության որոշման նախագիծ է պատրաստվում է: Երրորդ հարկն ավարտելու համար գումարի հատկացում կլինի, հիմնադրամի հետ քննարկել ենք ռազմավարական ծրագիրը, թե ինչպես պետք է թանգարանը զարգանա: Երրորդ հարկի ավարտից հետո մենք պատրաստակամություն ենք հայտնել առաջիկա տարիներին աջակցել, ֆինանսական միջոցներ տրամադրել թանգարանին, որպեսզի որոշ հաստիքներ լինեն: Մեզ ասացին, որ հիմնադրամը կարող է ինքնաբավ դառնալ և իր կյանքով ապրել: Հարցը քննարկել եմ նաև Մաթևոսյանի որդու հետ»,- պատասխանեց նախարարը:
Անկեղծ ասած չգիտեմ՝ թե նմանատիպ քանի՜ հարց ու պատասխան եմ լսելու, քանի-քանի չինովնիկ է գալու ու գնալու, քանի՜ տարի հետո է շահագործվելու այդքան բաղձալի թանգարանը: Աներկբա է մի բան՝ համաշխարհային մեծության գրողի անկյունը դեռ վաղո՜ւց պետք է պատրաստ լիներ: Թե ով է մեղավոր այս ամենում, որ պաշտոնյան որտեղ է թերացել ու թերանում, պետական որ կառույցներն ինչու են խնդիրը մեկը մյուսի վրա գցում, ինձ ամենևին չի հետաքրքրում: Խայտառակություն է՝ Մաթևոսյանի 85-ամյակին անգամ նրա թանգարանը չի գործում, նրա շունչը քաղաքը չի զգում: Մեղավոր են թե՛ նախկինները, թե՛ ներկաները, թե՛ բոլորս, որ պատկան մարմիններին չենք բռնում ու թափ տալիս, որ «մարդ ու անասուն իրարից հիշողությամբ են ջոկվում», հիշողությունը մի՛ կորցրեք :
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ