Երբ ա­պի­լի 24-ի լույս 25-ի գի­շե­րը 2.00-ին (լավ էլ անձրև էր մա­ղում), Նի­կո­լը Facebook-յան իր է­ջում ա­վե­տեց կնոջ գրա­ռու­մը. «Քիչ անց՝ մեր բո­լո­րի սր­տե­րը գե­րած Պա­պի­կին, վար­չա­պե­տի հանձ­նա­րա­րու­թյամբ, պե­տա­կան մա­կար­դա­կով կու­ղեկ­ցեն Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի հու­շա­հա­մա­լիր, և նա վեր­ջա­պես իր ծա­ղիկ­նե­րը կխո­նար­հի Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թյան զո­հե­րի հի­շա­տա­կին», ա­կա­մա զու­գա­հեռ­ներ անց­կաց­րի մաք­սա­յին ծա­ռա­յու­թյան ե­րի­տա­սարդ աշ­խա­տա­կից Հայկ Մար­տի­րո­սյա­նի, կուր­թան­ցի 33-ա­մյա Մե­խակ Ա­ռա­քե­լյա­նի և 82-ա­մյա պա­պի­կի միջև:

Կա­մաց-կա­մաց գա­լիս է Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յի­նի կի­նոն­կենտ­րո­նում ըն­թա­ցող զար­գա­ցում­ներն ի մի բե­րե­լու, ամ­փոփ խոս­քով այդ մի­տում­նե­րը ներ­կա­յաց­նե­լու ժա­մա­նա­կը, ո­րը ցա­վա­լիո­րեն այդ­պես էլ չի հա­վակ­նում լի­նել խոսք կի­նո­կենտ­րո­նի, ա­ռա­վել ևս խոսք կի­նո­յի զար­գաց­ման հե­ռան­կա­րի մա­սին:

Կո­մի­տա­սի հի­վան­դու­թյու­նը, որ հե­տո պի­տի ախ­տո­րոշ­վեր որ­պես manie de persecution՝ հա­լա­ծախտ, ու­ներ պատ­ճառ­ներ և ու­ներ պատր­վակ­ներ, դր­դիչ­ներ:

Իսրայելի Haaretz թերթն անդրադարձել է Թուրքիայի իշխանությունների՝ Հայոց ցեղասպանության ժխտողականության քաղաքականությանը՝ ներկայացնելով Լոնդոնյան տնտեսագիտության դպրոցի պատմաբան Մարկ Դևիդ Բերի հոդվածը:

Այս օ­րե­րին Սոս Սարգ­սյա­նի ան­վան հա­մազ­գա­յին պե­տա­կան թատ­րո­նի դե­րա­սան­նե­րը ներ­կա­յա­նում են «Ա­ռա­կա­նի» առ­ցանց նա­խագ­ծով` միա­վո­րե­լով հու­մորն ու ի­մաս­տու­թյու­նը, խա­ղը և կյան­քը: «Ա­ռա­կա­նուն» հա­ջոր­դե­լու է հա­մազ­գա­յին թատ­րո­նի դե­րա­սան Վար­շամ Գևոր­գյա­նի նոր նա­խա­գի­ծը: Թա­տե­րա­կան կյան­քում սպաս­վող փո­փո­խու­թյուն­նե­րի, ժա­մա­նա­կի մար­տահ­րա­վեր­նե­րի, կեն­դա­նի շփ­ման պա­կա­սի ու դրա վտանգ­նե­րի, ինչ­պես նաև վե­րոն­շյալ նա­խագ­ծի մա­սին զրու­ցել ենք ՎԱՐ­ՇԱՄ ԳԵ­ՎՈՐ­ԳՅԱ­ՆԻ հետ:

Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը և տիկին Աննա Հակոբյանը Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի 105-րդ տարելիցի կապակցությամբ այցելել են Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր: Վարչապետ Փաշինյանը Ծիծեռնակաբդերդի բարձունքից հանդես է եկել ուղերձով.

Հայոց ցեղասպանության 105-րդ տարելիցին, որ նշվում է ապրիլի 24-ին, Հայաստանում ու բազում երկրներում պատրաստվում էին մասշտաբային միջոցառումներ, բայց մեծ մասը կորոնավիրուսի պանդեմիայի պատճառով բեկանվեց կամ կանցկացվի խիստ կարանտինի պայմաններում:

«Մնա­ցեք տա­նը մեկ ըն­տա­նի­քի պես», «Ա­ռողջ մար­դը բնու­թյան ա­մե­նա­թան­կար­ժեք ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյունն է», «Յու­րա­քան­չյու­րից պետք է պա­հան­ջել այն, ինչ նա կա­րող է ա­նել», «Տխուր է, երբ տանն ես և «չու­նես ըն­կեր­ներ»։ Ա­վե­լի տխուր է, երբ դր­սում ես և ու­նես «թշ­նա­մի»:

83-ա­մյա Գո­հար տատն այս տա­րի Ծի­ծեռ­նա­կա­բեր­դի բար­ձունք գնա­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն չու­նի: Տխ­րել է. հոր, մոր տա­տե­րի ու պա­պե­րի հի­շա­տակն ինչ­պե՞ս է հար­գե­լու: Ան­մար կրա­կին մո­տե­նա­լու ու մտո­րե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն թեև չու­նի, բայց մոր պատ­մած հի­շո­ղու­թյուն­նե­րը մինչև այ­սօր էլ թարմ են մնա­ցել:

Հայոց Մեծ Եղեռնի 105-րդ տարելիցն է: Ես կրկին ժապավենի նման ետուառաջ եմ պտտում Ամերիկայի Համախարբերդի միության ջանքերով և օժանդակությամբ, Խորհրդային Հայաստանի քարքարոտ մի հողակտորի վրա փյունիկի նման վերածնված խարբերդցիների դեմքերն ու խորհրդավոր հայացքը: