Բացատրեմ տեղի ունեցողը հայերեն բառերով:
Հայրենասիրական պաթոսը փոխարինվել է ռաբիզասիրության, եթե կուզեք՝ ամբոխահաճության պաթոսով: «Սխալ հայրենասիրությունը» ոչ թե սխալի ու ճշտի մասին է, այլ առհասարակ հայրենասիրության մասին, դրա գոյությամբ պայմանավորված ռիսկերի մասին: Չկա հայրենասիրություն՝ չկա հայրենիքի համար պայքար ու կռիվ: Սա է մեխը, սա է խաղաղությանը ամեն գնով պատրաստ լինելու Օվերտոնի պատուհանը:
Հիշեցնեմ, որ Վրաստանում է որոշվելու ռեգիոնի ճակատագիրը, այդ թվում, այսպես կոչված, «Զանգեզուրի միջանցքի», ՌԴ-ի ու Իրանի քաղաքականությունը, Ադրբեջան-Թուրքիա տանդեմի անելիքներն ու ՀարավայինԿովկասում ուժային բալանս հաստատվելու ապագան:
Իմացե՛ք, այն ճշմարտությունները, որ սովորեցնում եմ ձեզ և անցյալում իմ աշակերտներին ասվածները` այդ ամենը, բոլորը տալիս եմ ձեզ` լիակատար ուրախություն ունենալու համար:
Սրանից ավելի էլ ի՞նչ ասեն Ռուսաստանի ղեկավարները, այլ բարձրաստիճաններ, որպեսզի ԱՄՆ- ի գլխավորությամբ հավաքական Արևմուտքը զգուշանա միջուկային զենքի կիրառմամբ Երրորդ համաշխարհայինի սանձազերծումից, Ուկրաինային ՌԴ տարածքի խորքում գտնվող թիրախներին հարվածելու թույլտվություն տալուց առաջ, լավ մտածի և՛ իրենց, և՛ ողջ մարդկության համար աղետալի հետևանքների մասին…
Մի քանի անգամ գրեցի, նույնիսկ առանձին հաղորդումներ ունեցա այն մասին, որ ադրբեջանցի լրագրողները հանգիստ Գյումրի քաղաքում դրոններ են բարձրացնում, պետական շենքեր են նկարում, մարդկանցից հարցազրույցներ են վերցնում:
Ղրղզստանում տեղի է ունենում Թյուրքական պետությունների կազմակերպության (OTS) ղեկավարների գագաթնաժողովը, որին մասնակցում են նաև դիտորդ երկրների ղեկավարները՝ Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը, Թուրքմենստանի նախագահ Սերդար Բերդիմուհամեդովը և թուրքական զորքերի կողմից օկուպացված Հյուսիսային Կիպրոսի «նախագահ» Էրսին Թաթարը։