Նիկոլն ապիկար է, բայց օրը 3 անգամ իրեն կորրեկցիա են անում, դրանից էլ՝ հակասական բլթոցները։

Ռեփեր Սնուփ Դոգի համերգի պատմությունը լրիվ արտացոլում է ՀՀ իշխանությունների վարած արտաքին քաղաքականությունը: Գումարը ամբողջությամբ վճարել են՝ համերգի խոստման դիմաց, հետո համերգը հետաձգվել է, գումարը հետ չի վերադարձվել, փոխարենը ռեփերն անորոշ խոստում է տվել՝ մի օր ժամանակ կգտնի-կգա ու նաև ցավակցել է:

Եվրոպական Միությունը կոչ է անում Բաքվի ֆաշիստներին համաներում շնորհել «Ղարաբաղի բոլոր հայերին». «Որպես վստահության ամրապնդման կարևոր միջոց՝ մենք ակնկալում ենք համապարփակ համաներում Ղարաբաղի բոլոր հայերի՝ ներառյալ նրանց ներկայացուցիչների համար»։

Թաթարական ցեղախմբերը, որ այլևս պետություն ունեն՝ հանձինս Ադրբեջանի ու շնորհիվ նիկոլների, հաջորդիվ աշխատելու են Իրանից պոկել նրա հյուսիային մասը (մեզ սահմանակից) և 15 միլիոն ու ավելի ազերներին միացնել Ադրբեջանին:

Ընկերս հարցրեց՝ ինչո՞ւ բան չեմ գրում ստեղծված իրավիճակի մասին: Ստեղծված իրավիճակը էնքան բարդ և շերտային է, որ գրելիս պիտի շատ խորը վերլուծություններ անել, հարցականների պատասխաններ իմանալ, շատ լուրջ ու բազմակողմանի ինֆորմացիայի տիրապետել..., թե չէ՝ Ռուսաստանը դավաճանեց հուզական մակարդակի գրառում ես էլ կարող եմ անել, բայց նախ դրա պակասը չկա, երկրորդն էլ, կարծում եմ, Ռուսաստանի հետ ամուսնացած չէինք կամ սիրեկաններ չէինք, որ դավաճանեց:

«Տարածքային ամբողջականության» հարցը ռազմական ճանապարհով լուծելը, բնիկ ժողովրդին իր դարավոր տարածքներից բռնի կերպով քշելը, էթնիկ զտումներն ու նոր գենոցիդի կիրառումը Արցախում Պանդորայի արկղ բացեցին աշխարհի համար:

Տպավորություն է, որ ՀՀ իշխանությունները փորձում են ժողովրդին պատրաստել 8 գյուղերի հանձնմանը։

- Իսրայելում գիտեն պատմություն, և գիտեն, որ այս տարածաշրջանում առնվազն վերջին 5000 տարում խաղաղություն երբեք չի եղել ու ապագայում չի լինելու։ Աշխարհում 2 երկրում են «խաղաղություն» բառը արգելել, մեկը՝ Հին Հռոմում, մյուսը՝ Իսրայելում։ Հրեա ժողովուրդը հասկանում է, որ խաղաղությունը միայն մի կողմի ցանկությամբ չի լինում։

Ադրբեջանի նախագահ Ի. Ալիևը Եվրոպական խորհրդի նախագահ Շ. Միշելի հետ հեռախոսազրույցում անդրադարձել է, այսպես կոչված, «անկլավներին». «Ադրբեջանի 8 գյուղեր դեռևս Հայաստանի կողմից գրավված են, և կարևոր է ազատել դրանք օկուպացիայից»։

Վերջերս մի զրույցի ժամանակ, երբ Հայաստանի կատաստրոֆիկ ընթացքն էինք քննարկում, այն հարցին՝ բա լավ, սրա վերջը ի՞նչ պիտի լինի, ասացի, որ վերջն արդեն տեսանելի է, բայց իմ ուզածն ընդամենը մի կայարան է: Մենք մի արագընթաց գնացք ենք, որը, անհավանական արագությամբ բաց թողնելով բոլոր կայարանները, սլանում է դեպի քանդված կամուրջը: Վերջին կայարանում կանգնելը, քաղաքական շնչառությունը կարգավորելն ու միտքը կենտրոնացնելն է իմ ուզածը, որ կամուրջը նորոգելու ժամանակ ունենանք: