Մենք պետք է գիտակցենք. տարածաշրջանային խաղաղության իրական բանալին մենք ձեռք ենք բերելու միայն պետականակենտրոն բանակցող և առաջին դեմք ունենալով։
Այդ ժամանակ Ալիևը սուս-փուս կնստի բանակցությունների սեղանի շուրջ, չհամարձակվելով անցնել ողջամտության սահմանները։
Իսկ այսօր, մենք գտնվում ենք կործանարար արտաքին և ներքին քաղաքականության հորձանուտում, որտեղ այս թուրքական կատարածուն, որպես գլխավոր բանակցող, ամբողջովին վիժեցրել է բանակցությունները։
Իր զրո կետից մինչև մինուս անվերջություն, որի պատճառով էլ պատերազմ բերեց, դավադիր պատերազմ։
ՈՒշադրություն դարձրեք, այսօր, առավել քան երբևէ, Բաքվի բռնապետն էլ ավելի ագրեսիվ հռետորաբանությամբ է խոսում, մի պարզ հաշվարկով քանի դեռ իրենց որոշումների կատարածուն է այստեղ իշխանության, հասցնել ամբողջովին օկուպացնել թե՛ Արցախը, և թե՛ Հայաստանի որոշ տարածքներ ներառյալ Սյունիքը։
Սա կլինի պրահայան պայմանավորվածությանբ «խաղաղության» պայմանագրի կնքման միջոցով, թե ևս մի դավադիր պատերազմով, Ալիևի համար միևնույնն է։
Գևորգ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ