Նիկոլը պերճախոս ձևով ցույց տվեց, թե ինչպես է պատահել, որ կորցրել ենք պետականությունը, որ մշտապես ունեցել ենք տարածքների կորուստներ և, չնայած մեր բազմահազարամյա պատմությանը, մնացել ենք գաճաճ ժողովուրդների շարքում։ Միայն և միայն այն պատճառով, որ պարբերաբար իշխանությունը հայտնվել է նիկոլների ձեռքում։ Նիկոլը բառացիորեն գնաց վաբանկ․ հենց առաջին օրերից թիրախավորեց Արցախը, բանակը, հայ-ռուսական դաշնակցային հարաբերությունները։
Հայաստանն արդեն կայանում էր, հասունանում էր Արցախի ճանաչումը; Ալիևն արցունքն աչքերին ասում էր, որ իրեն պարտադրում են ճանաչել Արցախը։ Դավաճանը ռեկորդային սեղմ ժամկետում կայացած երկիրը հասցրեց անդունդի եզրին։
Հայ ժողովրդի անունը պետք է գրանցել Գինեսի գրքում, որպես միակ ժողովրդի, որն աչքի լույսի պես պահպանում է երկիրը կապիտուլյացիայի տարած դավաճանին, իշխանության համար մղվող պայքարում քվեարկում նրա օգտին։ Այսքան սխալները մի ժողովրդի համար շատ-շատ են: