Հայրենական պատերազմին մասնակցած 600 հազար ՀԱՅԵՐԻ միջից փորձենք առանձնացնել ԱՐՑԱԽԸ ....
Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար Մարզից Հայրենական Մեծ Պատերազմին մասնակցել են 45 հազար հայորդիներ ... Դա Ղարաբաղի այն ժամանակվա բնակչության 1/3-ից ավելին էր ... Այն դեպքում, երբ պատերազմի տարիներին Ադրբեջանում զորակոչվել է 19 ադրբեջանցիներից ընդամենը մեկը, և սրանց ցեղի մեջ բացարձակ մեկ բարձրաստիճան դեմք չգրանցվեց երկրորդ աշխարհամարտում ...
23 հազար արցախահայեր իրենց կյանքը նվիրաբերեցին հայրենիքի պաշտպանության գործին ... Ռազմաճակատներում կատարած սխրագործությունների համար 21 ղարաբաղցիներ արժանացել են Խորհրդային Միության հերոսի կոչման, իսկ շուշեցի օդաչու Նելսոն Ստեփանյանը այդ պատվին արժանացել է երկու անգամ ... Հինգ հոգի դարձել են «Փառքի շքանշանի» երեք աստիճանների ասպետ, 15 հազարից ավելին պարգևատրվել են տարբեր շքանշաններով և մեդալներով ...
Փոքրիկ այս երկրամասը տվել է Խորհրդային Միության 3 մարշալ՝ Հովհաննես Բաղրամյանը, Համազասպ Բաբաջանյանը և Արմենակ Խանփերյանցը(Սերգեյ Խուդյակով) ... Իրենց զորավարական տաղանդով փայլել են 30-ից ավելի գեներալներ ու ավելի քան 1000 սպա ...
Բնակչության թվի տոկոսային հարաբերությամբ, այս ցուցանիշներով, ղարաբաղցիները բազմազգ Խորհրդային Միությունում երևի թե առաջին հորիզոնականում են ...
Հիմա հարց` իրականում Արցախն է փրկում ռուսին, հային ու մնացածին ... թե՞ հակառակը (ինչպես ներկայացնում են)
Գրողի տարած պատմությունն այնպես է պտտվում, որ 2-րդ համախարհայինին միայն իսկ Արցախցու Չ-մասնակցությունը կարող էր անդառնալի լինել սովետների համար, ու այսօր, անուղղակի՝ էլի Արցախն է առայժմ դեռ մոլորակին զսպում արդեն 3-րդ համաշխարհայինից ...
Արցախի հողին ղուրբան լինելու փոխարեն, մանրադրամի տեղ տվեցին իրար՝ ՀՀ հպարտ քաղաքացու և նրա թավշյա ղեկավարության անմնացորդ համաձայնությամբ, արևմտյան պոռնկության ու ռուսական քողի խաչմերուկում ....
Ի՞նչն էր էդքան բարդ՝ էս տարրական թացն ու չորը իրար չխառնելու գզվռտոցի մեջ: