«Մարդ ու անասուն իրարից ջոկվում են հիշողությամբ». Արգամ Պողոսյան

Վաղ թե ուշ «ազգակործան պատուհասը», ընտանյոք հանդերձ, «ծլկելու» է երկրից՝ արևմտյան «մի տաքուկ ու հարմարավետ անկյունում» քարշ տալու իր անպատիվ ու անարժեք կյանքի անիմաստ օրերը, հայոց պատժիչ բազկի ահն ու սարսափն էլ՝ ընդմիշտ սրտում:
Վաղ թե ուշ հայ ազգի արժանավոր զավակներն իրենց ձեռքն են վերցնելու «ազգակործան պատուհասի» ձեռամբ անդունդի եզրին հասցրած պետության ղեկն ու Հայաստանը ոտքի են կանգնեցնելու այս ծնկաչոք վիճակից:

Եվ, ի վերջո, վաղ թե ուշ բոլոր հայերը ստիպված են լինելու պատասխան տալ 2020թ. նոյեմբերի 10-ից հետո իրենց արածների, ինչպես նաև չարածների համար:
Մի մասին հարցադրում են անելու իրավապահները՝ նրանց, ովքեր ուղղակիորեն մաս են կազմում «պատուհասի» ազգակործան գործունեությանը և ովքեր չեն հասցնի կամ տեղ չեն ունենա «ծլկելու»: Մի մասին հարցադրում է անելու հասարակությունը՝ նրանց, ովքեր «հանրային ճանաչված դեմքեր» են համարվում: Մի ստվար զանգվածի էլ հարցադրում են անելու իրենց սեփական զավակներն ու թոռները:

Առաջինների պարագայում գրեթե պարզ է ինչ է լինելու՝ օրենքի ամբողջ խստությամբ պատժվելու են գիտակցաբար հայրենավաճառությամբ զբաղված բոլոր իշխանավորները: «Հանրային ճանաչված դեմքերի» դեպքում նույնպես պարզ է՝ հասարակական անողոք պարսավանք և հանգրվան համազգային աղբանոցում : Ամենածանրը երրորդների վիճակն է լինելու, որոնց ոչ պատժող է լինելու և ոչ էլ պարսավանքի ենթարկող, բայց որոնք ոչ մի կերպ չեն կարողանալու ուղիղ նայել սեփական զավակների ու թոռների աչքերին և պատասխանել ազգի պատմության այս արհավիրքային շրջանում իրենց պահվածքի և դիրքորոշման վերաբերյալ նրանց հարցադրմանը: Եվ այդժամ անպայման կհիշեն մեծն Մաթևոսյանի խոսքերն այն մասին, որ «մարդ ու անասուն իրարից ջոկվում են հիշողությամբ», և անպայման հստակ կգիտակցեն ու կզգան իրենց «հիշողությունազուրկ անասուն» լինելը:

Վաղ թե ուշ մեր Հայրենիքը թոթափելու է թյուրքական հաճկատար «պատուհասի» ազգակործան գործունեության հետևանքներն ու նորեն դառնալու է համայն հայության արժանապատիվ ու անվտանգ բնօրրանը: Այսօրը ապրե՛նք հիշողությամբ, որպեսզի վաղն այդ բնօրրանում մեր վաստակած տեղն ունենանք և մեզ ՄԱՐԴ զգանք, ոչ թե…

Մեկնաբանություններ