Ներքաղաքական կյանքն իր օրգանական միջավայր վերադարձնելու համար նախ պետք արձանագրել, որ «Վերածնվող Հայաստան» և «Հայրենիք» կուսակցությունների ԱԺ-ից դուրս գալուց հետո «Հայաստան» և «Պատիվ ունեմ» դաշինքներն այլևս գոյություն չունեն:
2020 թ. համազգային աղետից հետո, առավել քան երբևէ, կարիք կար հասարակության տարբեր շերտերի գիտելիքների, հմտությունների համախմբման՝ հանուն պետականության և հանուն պետականության անկումը կանխելու:
Ճիշտ են, էլի, ասում այս իշխանության գլուխգովան զանազան պետերը, որ Հայաստանը զարգացել է, կյանքը բարելավվել, աղքատությունը՝ մի կես տոկոս քչացել, հավանաբար, Ռուսաստանից փախած դասալիքների շնորհիվ:
Իշխանությունն ապրում է իշխանական գործունեության իլյուզիայով, ընդդիմությունը՝ ընդդիմադիր գործունեության, իսկ ժողովուրդը՝ խաղաղ, հանգիստ կյանքի իլյուզիայով։
Այս տարվա փետրվարին, հիմա էլ այս դեկտեմբերին եմ հարցնում՝ ի՛նչ եմ անելու, էս անտեր ցուրտն էլ մյուս կողմից է վրա տվել: Ազգի վիճակը և այս ցուրտը համահունչ են:
Մինչ Երևանի սրտում ժամանակավոր էսթետիկ տեսքի համար այլանդակվում է պատմական ճարտարապետական ժառանգությունը, իսկ կառավարությունն էլ միլիոնների ճոխություն է իրեն թույլ տալիս առաջնագիծը պատշաճ կահավորելու փոխարեն՝ զարդարելով մայրաքաղաքի հրապարակը:
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...