1․Նախկիններ-թավշյա հեղափոխականներ։ Չկա նման հակադրություն, ինչպես այս աշխարհում չկա հին ու նոր, ամեն նորը լավ մոռացված հինն է։ Նախկիններն են «ծնել», իշխանություն տվել Նիկոլ Փաշինյանին։ Նիկոլ Փաշինյանը, Անդրանիկ Քոչարյանը, Վահագն Խաչատուրյանը, Խաչատուր Սուքիասյանը և մյուսները նախկիններից էլ նախկին են։ Նախկիններ-թավշյա հեղափոխակններ կեղծ երկընտրանքը երկու կողմին էլ ձեռնտու է հանրության աչքում իրենց գոյությունն արդարացնելու, պայքար խաղալու համար:

Մի քանի օր առաջ, ավելի ճիշտ՝ հոկտեմբերի 5-ի գիշերը, մի դեպք պատահեց: Մենք հրաշքով փրկվեցինք: Հրաշք բառն այս դեպքում խիստ տեղին է, քանի որ փրկության ոչ մի հնարավորություն չկար՝ ո՛չ տրամաբանությամբ, ո՛չ ֆիզիկայի օրենքներով, ո՛չ պատահարի անխուսափելիությամբ: Բայց փրկվեցինք: Վերջին պահին: Մի անբացատրելի, անըմբռնելի վերին կամքի շնորհիվ:

«Написать эту повесть меня заставил стыд. За то, что я видел своими глазами. За то, что я наблюдал в стране, скатившейся до фашистской идеологии и деградации всех человеческих ценностей.

Գրախոսությունս բանաստեղծ Նորայր Գրիգորյանի նոր լույս տեսած «ԷՐ ԳԻՐ» սասունաբարբառ ժողովածուի մասին

Հայի, Հայաստանի և Նիկոլի շահերը համընկնո՞ւմ են: Առաջին հայացքից աբսուրդային է թվում, թե ինչպես կարող է Հայաստանի գրեթե կեսի չափ տարածք ունեցող Արցախը միտումնավոր կորցրած, հազարավոր հայորդիների «հանուն ոչնչի» զոհած Նիկոլի շահը համընկնի հայի և Հայաստանի շահի հետ:

Մեր օրերի ամենամեծ թյուրիմացություններից մեկը, եթե ոչ ամենամեծը, այն է, որ մեր մարդկանց և հատկապես նրանց առանձին ակտիվ հատվածներին թվում է, որ մեզ մոտ կամ մի այլ թույլ երկրում իշխանության ով լինելու հարցին ժողովուրդը կամ նրա համեմատաբար քաղաքականապես ակտիվ հատվածը կարող են իրական մասնակցություն ունենալ։

Վերջին 2-3 շաբաթների ընթացքում, Հայաստանի ու Ադրբեջանի դիվանագիտական մեղրամիսն աստիճանաբար վերածվում է դիվանագիտական փոխհրաձգության:

ՈՒրախանալու բան չկա։ Էն, որ մենք վառոդով լցված տակառի վրա ենք նստած, գաղտնիք չի։ Հիմա՝ մոտակայքում կրակ ա բռնկվել, որը կարող ա ծառից ծառ անցնելով շատ արագ մեզ հասնել, ու դա հե՛չ զվարճալի չի։

Բոլոր երկրներում կառավարման ֆինանսական և ուժային լծակները գտնվում են վերնախավի ու իշխանությունների ձեռքին։

Հիշում եք չէ՞ էն անեկդոտը, որ չուկչան ասում էր` «ամենատուպոյին հայն է»: Երևակայեք` ճիշտ էր ասում: