ՀՀ ԱԺ նիստերին հետևող քաղաքացիներն արդեն չեն զարմանում, երբ օրենսդիր բարձրագույն մարմնում ապտակում են մեկմեկու, կամ սիլլա քաշում։ Եթե նախկինում նման վարքագիծը բնորոշ էր անկիրթ, ագրեսիվ արարածներին, ապա ներկա ԱԺ-ում դրա մենաշնորհը փոխանցվել է իբրև կրթված, իբրև հանդուրժող երիտասարդ թափթփուկների, որոնցից և ոչ մեկը ռինգ կամ մրցագորգ չի գա կոնկրետ հրավերքի դեպքում, որովհետև ինքը փոքրոգի, քսի տրվող տուզիկ է ընդամենը, որը առյուծ է կտրել ԱԺ ներկա ընդդիմադիր կիսականացի խմբակցությունների ֆոնի վրա։

Սովորեք այս գերազանց դասը. կարողացեք ամեն օր մնալ փոթորկի մեջ և Աստծուն ապավինել: Կարևորն այն չէ, թե ինչ վշտեր ու դժվարություններ կբերի օրը` Իմ պահանջն այն է, որ դուք սիրով ու խնդությամբ լցվեք` ինչ էլ որ պատահի:

Գոհաբանելով աղաչեսցուք զբարերար Հոգին Աստուած եւ խնդրեսցուք զողորմութիւն ի Նմանէ...

Շիրվանզադեն իր «Կյանքի բովից» հուշագրությունում գրում է․ «Նյութական կողմից այնքան էլ ապահով չէի: Դարձյալ գրականությունն էր իմ ապրուստի քիչ թե շատ կայուն աղբյուրը: Բայց որդիներիս կրթությունն ապահովված էր:

Զբոսնում էի ծննդավայրովս, փնտրում էի ծանոթ մարդկանց, ծանոթ տները։

Պատկերացնու՞մ եք, թե Երևանը որքան գեղեցիկ կլիներ, եթե անկախությունից հետո կառուցվող բազմաբնակարանները լինեին մինչև 4-5 հարկ։

Եկան ու սեր խոստացան, բայց բերեցին սուգ, արյուն, խոստումները ուրացան ու սերն իրենց հմայուն։

Ինչպես հարկն է չեն բացատրում հայ հասարակությանը, թե «աշխարհի» համար ինչ նշանակություն ունի Հայաստանով անցնող ՀՅՈԻՍԻՍ-ՀԱՐԱՎ ճանապարհը և ԱՐԵՎՄՈՒՏՔ-ԱՐԵՎԵԼՔ ճանապարահը։ Վերջինս կոչում են «Զանգեզուրի միջանցք»։

«Մեր շարժումն արժեքային, արժեհամակարգային, քաղաքակրթական դաշտի փոփոխության մասին է»: Բագրատ արքեպիսկոպոս ԳԱԼՍՏԱՆՅԱՆ

«30 տարի դու ինձ չես թողել ապրեմ, ես էլ քեզ չեմ թողնելու ապրես». սա իբր խաղաղության պայմանագրի հավանական թեկնածուի խոսույթն է։ Երբ սա կրկնում ենք, իբր փորձելով ըմբռնումով մոտենալ Ադրբեջանի ագրեսիվ նկրտումներին, լուծում ենք միայն մեկ անփառունակ խնդիր...