20.09.2013|
11:56
Թումանյանը գիտի, որ հոգին սահմանափակված չէ մարմնով, չի պարփակված ձևով, չի ամփոփված սահմանների մեջ, ուստի և կարող է միաժամանակ լինել ամենուրեք: Հոգին անվերջ է, հավիտենական և անփոփոխ: Ահա այս միտքն իր սրտում կրող բանաստեղծը կարող է հաղթահարել Աստծուն սահմանափակելու գայթակղությունը և որպես հոգի Տիեզերքի մեծ Հոգու հետ լինել անչափելի ժամանակների հոլովույթում: