Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ. «Ես տեսա», «Արևային էտյուդ»

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

ԵՍ ՏԵՍԱ

Ասում են` խավարում էլ չի լինի

Մայիսի 20-ին տեղի կունենա Արեգակի օղակաձև խավարում, որը տեսանելի կլինի Արևելյան Ասիայից, Չինաստանից, Ճապոնիայից, Խաղաղ օվկիանոսից, Արևմտյան ԱՄՆ-ից, Հյուսիսային Ամերիկայից: Ի տարբերություն լրիվ խավարման, Լուսինը կծածկի Արեգակի սկավառակի հիմնական մասը` եզրերում թողնելով նեղ լուսավոր օղակ:
- Այդ օրը ես արևից շուտ արթնացա: Արևից երկար եմ ապրելու:
-Գլուխ մի գովա, աչք չկպցնելը արթնանալ չի:
-Երկար չեմ ապրի… Այդ օրը արևն անվերջ մայր էր մտնում:
-Ըստ էքզյուպերիի ՞ :
-Ըստ Էքզյուպերիի` արևը 23 անգամ է մայր մտնում: Ես անվերջ վերջալույս տեսա:
-Սիրո ՞ւն էր,-հարցնում ես:
-Հա: Վերադարձի ճանապարհին մեծ-մեծ քարեր տեսա երկնքից կախված:
-Սիրո ՞ւն էր,-էլի հարցնում ես:
-Արևի հոտ էր գալիս քո քաղաքի քարերից: Իսկ արևն անվերջ մայր էր մտնում:…Ճանապարհից առաջ սուրճը սովորույթի ուժով խմեցի:
-Անշաքա ՞ր էր:
-Չէ, անմարմին:
-Լույսը մի կե ՞րպ բացվեց:
-Հա: Ու ես տեսա քո քաղաքի դժվար բացվող առավոտը:
-Արևը չնկատե ՞ց քեզ:
-Ես հեռացա:
-Նա ոչինչ չասա ՞ց:
-Ա րևը ՞:
-Ըհը:
-Դու գիտես:
-Ասաաա:
-Արևը ետ տարավ ուսերիս թափված մազերը, գրեթե խոնավ, ու մատներով երկու համբույր նկարեց: Ես չեմ հավատում արևի գոյությանը: Օտար քաղաքում արևներ չկան:
-Միայն վերջալո ՞ւյս:
Լռում եմ: Ինձ թվում է` առաջին անգամ նայում ես աչքերիս` օտար քաղաքի պես:
Ես նայում եմ արևին:
-Քո տանը խմած սուրճը քեզ նման էր,-ասում եմ,- անշաքար էր ու անմարմին…
Նստած եմ ծնկներիս, դեռ չլվացված օրվա պես կեսհագուստ, աչքերիս` անքնության հետքեր:
Ավազի հատիկները պարանոցիս վրայով ցած են իջնում` անշտապ ու անհետք:
Մատներդ են:
Արևը թաքնվում է քո տան դռան ետում:
Քո քաղաքում լուսաբաց չկա:

Ես տանն եմ, իմ քաղաքում, ուր արևը մայր է մտնում բոլորի համար, իսկ առավոտները ես Հախվերդյան եմ լսում:
Իմ քաղաքում Արեգակի օղակաձև խավարումը ոչ ոք չէր տեսել: Խավարման ժամերին Երևանում գիշեր էր:

ԱՐԵՎԱՅԻՆ ԷՏՅՈՒԴ

…Արևը գլուխը դրեց ծնկներիս, ասաց, որ հոգնել է:

Հորս աչքերն ուներ արևը, ու նրա պես «Հայր մերն» էր ասում քնելուց առաջ:
Հորս «Հայր մեր» ասող աչքերի մեջ գլուխը ծնկներիս դրած արևներ տեսա:
Արթնացա կեսօրին:
Ծնկներիս արևի հետքեր կային…

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ