Փետրվարի 3-7-ը Նիկոլ Փաշինյանը կգտնվի Վաշինգտոնում։ Այցի պատրվակը մասնակցությունն է Կրոնական ազատության միջազգային գագաթնաժողովին և Ազգային աղոթքի միջոցառմանը։ Այս միջոցառումները ամեն տարի անցկացվում են մայրաքաղաք Վաշինգտոնում...

Խորհրդային տարիները տեսած ընկերներ, հիշու՞մ եք, թե ձեր տան փաստաթղթերը քանի հատ էին ու որտեղ էին պահվում: Դրանք ծննդյան վկայական, անձնագրերն էին, խնայգրքույկն ու էլեկտրաէներգիայի մուծման գրքույկը: Մեկ էլ ատեստատ-դիպլոմները: Այդ բոլորը հերանցս տանը պահվում էր մի շագանակագույն, հնամաշ կաշվե պայուսակում: Բայց, ինչպես կարգին արձակագիրը կասեր, դա անվերադարձ անցյալ է, ու մոռացության ոսկի փոշին է նստել մեր հիշողության մարգարտահատիկներին: Թոթափենք վերհուշի փոշին ու վերադառնանք զարգացած կապիտալիզմի մերօրյա կենցաղին, ավելի ճիշտ, այն մասին, որ թղթաբանությանն է վերաբերվում:

Կարծում եմ, Վաշինգտոն գնացած-հասած Հայաստանի վարչապետին ամերիկյան կողմը բարձր մակարդակի հանդիպում այդուհանդերձ կտա՝ ելնելով արարողակարգից և բարեվարքությունից։

Այս մասին ուզում էի գրել վաղուց: «Ֆուտբոլային դիվանագիտությանը» նվիրված գրքիս հրատարակությանը հաջորդած մի սակավամիտ ու պսևդոինտելեկտուալ արձագանքի առիթով: Հիմա լավ առիթ եղավ:

Պետական դավաճանը ԱՄՆ-ում հայ համայնքի հետ հանդիպման ժամանակ բառացիորեն հայտարարել է, որ 44-օրյա պատերազմի պարտության միջով անցնելով՝ ձեռք է բերվել անկախ, ինքնիշխան պետություն ունենալու հնարավորություն:

Շատ ավելի զարմանալի են Նիկոլի «պատանդ» թիմակիցներն ու վարձու քարոզիչները, որ այսքանից հետո դեռ փորձում են ծիծաղելի տարբեր փաստարկներով հիմնավորել նրա աղետաբեր քաղաքականությունը:

Երեկ անգաղափար ու ապապետական մի արարած խոսում էր Հայաստանում տեղի ունեցող «գաղափարաբանական փոփոխությունների» մասին և լուրջ դեմքով համոզմունք հայտնում, թե Հայաստանի և հայ ժողովրդի «պատմության վերաբերյալ եղել են այլ ընկալումներ ու մոտեցումներ՝ թե՛ ՀՀ-ում, թե՛ Սփյուռքում»...

«Մենք ապրում ենք նման ֆաշիստական պետության հարևանությամբ, և ֆաշիզմի սպառնալիքը պահպանվում է: Ուստի ֆաշիզմը պետք է արմատախիլ արվի։ Կա՛մ Հայաստանի ղեկավարությունը կկործանի, կա՛մ մենք։ Մենք այլ ելք չունենք»,- հունվարի 7-ին ասել էր Բաքվի բռնապետ Իլհամ Ալիևը։ Սրան ի պատասխան՝ ՀՀ ղեկավարությունը հերթական լղոզված ու անհեթեթ տեքստն էր արտաբերել։

Նոր ավտոբուսների ձեռքբերման ծախսով, վարորդների աշխատավարձով ու դիզվառելիքով հանդերձ, Երևանում 1 ուղևորի փոխադրման ինքնարժեքը չի գերազանցում 65 դրամը։ Այսինքն, 100 դրամի պարագայում ևս 35 դրամ շահույթ է ստանում քաղաքապետարանը...

1965 թվականին աշխարհահռչակ կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանը հրավիրվել էր Շվեյցարիա՝ մասնակցելու միջազգային երաժշտական մրցույթի ժյուրիին։ 76-ամյա Չարլի Չապլինն այն ժամանակ ապրում էր մեկուսացած՝ Վևեյ քաղաքում և հազվադեպ էր հյուրեր ընդունում: