Մարդկանց վարքը հասկանալու համար երբեմն օգտակար է նայել կենդանիների վարքին ու պահվածքին, մանավանդ, նրանց կյանքի համար ռիսկային պայմաններում։

Ադրբեջանի հետ սահմանագծումը և սահմանազատումը չի նշանակում, որ Հայաստանը պետք է իր գյուղերը, տարածքները նրան նվիրաբերի, և եթե նույնիսկ համարենք, որ դրանք, ըստ Նիկոլի, հայկական գյուղեր ու տարածքներ չեն, ապա չէ՞ որ, հենց նույն Նիկոլի ասելով, Հայաստանի 31 գյուղի տարածքներ (մի քանի հարյուր քառակուսի կիլոմետր) ներկայումս Ադրբեջանի զինուժի կողմից օկուպացված են, ու՞ր է հայկական տարածքների համարժեք ու համաժամանակյա վերադարձի վերաբերյալ Ադրբեջանի հետ համապատասխան պայմանավորվածությունը… Չկա՛ այն:

Լավ, մի պահ ենթադրենք, թե պատերազմից խուսափելու միակ ելքը Նիկոլի ասածն է՝ Հայաստանի գյուղերն ու համայնքապատկան տարածքներն Ադրբեջանին հանձնելը, իսկ կա՞ որևէ երաշխիք, որ Բաղանիսը և Ոսկեվանն իրենց տարածքներով, Ոսկեպարի և Կիրանցի տարածքներն Ադրբեջանին հանձնելուց հետո թշնամին Հայաստանից այլ բնակավայրեր, տարածքներ չի պահանջելու և ստանալու, դարձյալ առաջխաղացում չի ունենալու սահմանում, կամ պատերազմ չի սկսելու:

Մեր 30+ տարիների այսպես կոչեցյալ անկախության պատմությունը ակնհայտորեն ցույց տվեց, որ մեր մենթալիտետային ու արժեքային պայմաններում կառավարման կարգն ու դա իրականացնող առաջին դեմքը շատ կարևոր գործոններ են պետականության կայունության ու զարգացման գործում...

«Աշխարհաքաղաքականություն» եզրույթը շատերը սխալ են ընկալում, անգամ՝ մասնագետ-քաղաքագետները: Այստեղից էլ՝ աղավաղված, խիստ մակերեսային պատկերացումները մեզանում և մեր շուրջ տեղի ունեցող զարգացումների վերաբերյալ...

Որևէ տեսակի պայքարի ընթացքում ճիշտ ու գրագետ գործողություններ կատարելու և արդարացված նպատակներ հետապնդելու համար ամենահիմնական պայմանը պայքարող կողմերի ուժերի չափի ու դասավորության և, մեկ էլ, նրանց ռեսուրսների առկայության ու դրանց չափերի հնարավորինս ճիշտ գնահատականներն են։

Հայադավ Նիկոլը և իր ոհմակը միայն Թուրքիայի և Ադրբեջանի, Էրդողանի և Ալիևի հետ չէ, որ սիլի-բիլիներով, «սիրախաղերով» են զբաղվում: Հետևողականորեն շարունակելով ու զարգացնելով իրենց հակահայկական ու հակառուսական քաղաքական ուղեգիծը, նրանք հատկապես վերջին շրջանում ակտիվ «սիրախաղերի» մեջ են նաև եվրոքաղպոռնիկների հետ:

Տարբեր պատմական ժամանակներում մարդկության որոշ հատվածներ հասել են տվյալ ժամանակի համար հնարավոր առավելագույն բարեկեցության և եթե այդ բարեկեցությունը հարատևել է բավականին երկար ժամանակ, ապա առնվազն այդ հասարակության վերնախավը կորցրել է իր պասիոնարությունը և, համապատասխանաբար, ապրելու կամքը, որին էլ հետևել է նրա ժաղովրդի և պետականության իներցիոն անկման պրոցեսը։

Վերջին մի քանի հարյուրամյակների պատմությունը և, հատկապես, Նապոլեոնի և Հիտլերի պատերազմները Ռուսաստանի հետ, սառը պատերազմը Արևմուտքի ու ԽՍՀՄ-ի միջև, ինչպես նաև ներկա պատերազմական վիճակը Ուկրաինայում ռուսական ռազմաքաղաքական միտքը բացատրում է Արևմուտքի մշտական ցանկությամբ՝ հեռացնել ասպարեզից Ռուսաստանին որպես հզոր մրցակից և տիրել նրա անբավ հարստություններին։