Le Figaro պարբերականը հրապարակել է քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներ ներկայացնող ֆրանսիացի շուրջ երեք տասնյակ գործիչների հավաքական ուղերձը, որով նրանք դատապարտում են Ֆրանսիայի մասնակցությունը Բաքվում կայանալիք COP29-ին և պահանջում անհապաղ ազատ արձակել հայ պատանդներին: «Ամոթալի այս համաժողովի անցկացումը չպետք է ծառայի Ադրբեջանի ավտորիտար և կոռումպացված վարչակարգի պաշտպանությանը, ոչ էլ խրախուսի դրա ծավալապաշտական մտադրությունների իրականացումը»,- շեշտված է ուղերձում:                
 

ՄԵ՜ՂՔ ԷՐ ԹՌՉՆԱԿԸ

ՄԵ՜ՂՔ ԷՐ ԹՌՉՆԱԿԸ
13.10.2009 | 00:00

Մոսկվա մեկնելուց առաջ Սերժ Սարգսյանն անդրադարձել է Քոչարյանին: Բայց քանի որ նա սովորություն չունի անուններով խոսելու և կոդավորում է ասելիքը. երեկվա կոդն «ակտիվացնելուց» հետո պարզվեց` բացի Քոչարյանից նա նկատի է ունեցել էլի մեկին: Դե, նրան, ով մոտ է վագրերի հետ: Չէ, նկատի չունենք առյուծների նկատմամբ հատուկ սիրով առլեցուն Գագիկ Կոլյայիչին: Վագրաթռիչին նկատի ունենք` Վարդան Մինասիչին, որը վերջին շրջանում պատմում ու պատմում է, պատմում ու չի հագենում, թե ինչպես ինքը, Քոչարյանը... Հադին, Հուդին գնացին որսի (Աֆրիկա՞). որտեղ` կուզեկուզ, իմա` գաղտնի, որտեղ` նիշը պահած, որովհետև «իրենց ժամանակ զիջումների սանդղակ կար», որից այն կողմ իրենք չէին «զիջվում» «ոևէ» մեկին, որտեղ «մույսը» չէր կարող իրենց զիջումներ պարտադրել (մեղա-մեղա. էլի հիշեցինք, թե ոնց էր Քոչարյանը «պիվա խմեցվում» Սոչիում` Պուտինի կողմից` ռուս լրագրողների բաց աչքի առաջ, ու, փաստորեն, մեր «միակ տղամարդը» չգիտեր` «պիվի» բաժակը ոնց պահի` դոշի վրա՞, ոտների արանքո՞ւմ, թե՞ գոտկատեղից ներքևի մասում` ծնկներին դնի. որոշեց` ոտների արանքում):
Վերջը: Մոսկվայի ճամփին` «Զվարթնոցում» (դե, էն, էլի, որ Բայդենն օդում զանգում-խոսում է Սերժ Ազատիչի հետ` «պրյամո» ինքնաթիռի մեջ), ցյուրիխյան «դեպքերից» անմիջապես հետո Ս. Սարգսյանը հարկ համարեց վերը նշված երկուսին ասել ու ցուցանել.
ա) թե «նիշը» որն է` իր և Նալբանդյան Էդիկի դեպքում, հասկացնելու, որ «չզիջողականությունը» միայն «սիվիլիթասյան» խոսք ու զրիցով չի լինում, այլ կոնկրետ գործով, ինչի ականատեսը եղավ «Սիվիլիթասը»:
բ) Տեսցնել` ինքն ու Մեդվեդևը շատ «մոտիկ» են իրար հետ, և այս գլոբալ խաղում իրենք միասնական են նաև մեծ աշխարհի հետ, և Քոչարյանն իզուր է երազում Պուտինի վերադարձը: Այն, որ Սերժ Ազատիչը տողատակով հարկ է համարել այդքան կտրուկ անդրադառնալ (թեկուզ առանց անուններ տալու) Քոչարյանին ու հարակիցներին, ուրեմն` վտանգներ այդ կողմից իսկապես կան: Մանավանդ այս փուլում: ՈՒստի «հարակիցները» զգուշացվում են` շատ չոգևորվել, անկանոն շարժումներ չանել:
գ) Սերժ Սարգսյանը շատ հստակ ղարաբաղյան խնդրում զիջումների ու տարածքների վերադարձի մասին բանակցությունների հստակ հասցեատիրոջն է նշում, թերևս մեկընդմիշտ ցանկանալով փակել «սիվիլիթասների» շահարկումները` խնդրո առնչությամբ. «Ես չգիտեմ, թե ում հետ է համաձայնեցրել Ադրբեջանի նախագահը (խոսքը վերաբերում է ազատագրված տարածքների վերադարձին- հեղ.), և եթե նկատել եք, հենց այդ պարբերության մեջ որոշակի անորոշություններ կան։ Նա չի ասում` երբ, որտեղ։ Մենք երբեք Ադրբեջանի նախագահի հետ տարածքներ վերադարձնելու հարց չենք քննարկել։ Նա դժգոհ է բանակցությունների ընթացքից և արդյունքներից, որովհետև մենք քննարկել ենք ընդամենը երկու հարց` Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակի և միջանկյալ կարգավիճակի հարցերը։ Իսկ եթե նա դժգոհ է, ես այս հարցում նրան ոչնչով օգնել չեմ կարող»։ Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանը ոչնչով չի կարող օգնել նաև Քոչարյանին:
Մե՜ղք էր թռչնակը:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1247

Մեկնաբանություններ