Ամենախաղաղ ու հանդարտեցնող, մի քիչ էլ զվարճալի մասից եմ պատկեր դնում, որ ասելիքս ասեմ: Արմենի հետ այսօր եղանք Օպերայում՝ սեփական աչքով տեսնելու էս ամենը:

Միայն քաղաքական իրականությունից կտրված մեկը կարող է Մոլդովայում տեղի ունեցածը համարել արևմտամետ նախագահ Մայա Սանդուի և նրա եվրաինտեգրման կուրսի հաղթանակ:

Սիմոնյան Ալենը, պարզվում է, ազգերի ինքնորոշումը, ուժի կիրառման կամ ուժի կիրառման սպառնալիքի միջոցով խնդիրների լուծումը բացառող միջազգային իրավունքի նորմերից անտեղյակ է, իսկ Մհեր Գրիգորյանն իր փոխվարչապետությանը հանձնված երկրի տարածքային ամբողջականության սահմանադրական նորմն է խախտում։

Ընթերցողներից հավանաբար շատերը «Ֆեյսբուք» և այլ սոցիալական ցանցում նկատած կլինեն իր հասցեին, իր նկատմամբ ֆեյքերի «ֆաբրիկայի» աշխատակից, այնտեղից վարձատրվող, ինչպես նաև հիշյալ որջի հետ կապ չունեցող անձանց կողմից վիրավորանքների, զրպարտությունների, սուտ մատնությունների: Ցավոք, մեզանից շատերը, որպես կանոն, դա անհետևանք են թողնում, ընդհանրապես անտեսում են, լռում կամ էլ բավարարվում փոխադարձ վիրավորանքով, փոխանակ դիմելու դատարան, իսկ սուտ մատնության դեպքում՝ ոստիկանություն:

Լայն քննարկման առարկա է դարձել ԱԺ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող արարածի «Արցախը միջազգայնորեն ճանաչված Ադրբեջանի տարածք է եղել և կա» հայտարարությունը...

Չգիտեմ՝ քանի հոգի ա մինչև էսօր հազար դրամանոցի փոխարեն տասը հազարանոց տվել, բայց ես մի քանի անգամ փողը վճարելու պահին հանկարծ նկատել եմ, որ խառնել եմ, իսկ թե քանի անգամ չեմ նկատել ու տասը հազարանոց եմ տվել՝ չգիտեմ։ Նոր մի ազնիվ վաճառողուհի ժպտալով վերադարձրեց տասը հազարանոցն ու ասաց, որ խառնել եմ։

Սերո Խանզադյանի «Մխիթար Սպարապետ» վեպում մի դրվագ կա, որտեղ Անգլիայի դեսպանը փող ու զենք է տալիս թուրքերին, որպեսզի Օսմանյան կայսրությունը պատերազմ սկսի Ռուսական կայսրության դեմ...

Աշխարհը կանգնած է մեծ ճամփաբաժանի առաջ, որը պայմանավորված է մարդկության պատմության ընթացքը որոշող մի քանի պարադիգմերի հնարավորությունների սպառումով կամ այդ սպառմանը մոտենալով:

Տեսնես ո՞ր պետական գերատեսչությունը հոդաբաշխ բացատրություններ կտա տարբեր երկրներում մեր հանրապետության առաջին դեմքի (՞) հեծանիվ քշելու, իր և կնոջ հրապարակած ակնարկներով ու մեսիջներով լուսանկարների և դրանցում ազգային անվտանգության տեսանկյունից լուրջ վտանգ չտեսնելու կապակցությամբ: Կա՞ արդյոք նման պետական գերատեսչություն, որտեղ կասեն, որ դա ընդունված միջազգային պրակտիկա է, կիրառելի է ու բոլոր առումներով օքեյ է:

Մի երևույթ էլ կա, քիչ նկատվող։ Ե՛վ ազգադավը, և՛ նախկին քսմտելիները դաշտ են բերում պրոքսի դեմքերի և խմբերի, որոնք ըստ երևույթին մեկ ծղրիրդի կյանք ունեն ու ընտրությունների հաջորդ օրը կորելու են։