Հայաստանի տնտեսության զրոյական վիճակը

Մի քանի ամիս առաջ Վերակառուցման և զարգացման եվրոպական բանկը կանխատեսում էր, որ այս տարի մեր տնտեսությունն ունենալու է 3,5 տոկոս աճ, հիմա եվրոպացի փորձագետների կանխատեսումները հոռետեսական են դարձել. Նրանք կանխատեսում են տնտեսության 0 տոկոս աճ: Մեր պաշտոնյաները, հավանաբար, կուրծք կծեծեն, որ հերքեն այս կանխատեսումը, կարդարանան, թե հաշվարկի այլ մեթոդաբանություն է ընտրվել և այլն: Բայց մենք՝ սովորական մահկանացուներս, գիտենք, որ օրեցօր մեր կյանքի որակն անկում է ապրում, եկամուտները պակասում են, ծախսերը՝ շատանում: Մարդկանց պետք չէ հետևել մեր վիճակագրության ծառայության կամ միջազգային կառույցների կանխատեսումներին: Առանց զանազան թվերի էլ ամեն բան առավել քան ակնհայտ է, պարզ: Թվերը հաճախ մանիպուլյացվում են, հարմարեցվում են իշխանության մասնավոր շահերին կամ կանխատեսողների ցանկություններին, իրական կյանքը շատ ավելի դաժան է՝ մանիպուլյացիայի ու վարդագույն կանխատեսումների չենթարկվող: Մեր տնտեսությունն իրականում աճ ունենալ չի կարող ու դա պայմանավորված է օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ գործոններով: Առաջին տեղում, իհարկե, Ռուսաստանի տնտեսության խորքային ու անվերջանալի թվացող ճգնաժամն է, նավթի գների համաշխարհային անկումը: Ռուսաստանը մեր տնտեսական առանցքային գործընկերն է, այդ երկրից են Հայաստան հոսում տրանսֆերտները, որոնց շնորհիվ տարիներ շարունակ քողարկվել է մեր տնտեսության ողբալի վիճակը, կառավարության անկարողությունն ու ապաշնորհությունը: Տնտեսության դիվերսիֆիկացիան մնաց իրար հաջորդող կառավարությունների հերթապահ խոստում, իրականության մեջ տնտեսության ռուսականացումը միայն շարունակվեց, մենաշնորհների դեմ պայքարի անհրաժեշտության մասին խոսում են արդեն նույնիսկ օլիգարխները՝ ծիծաղ առաջացնելով հասարակության մեջ: Մի խոսքով՝ տնտեսության ճգնաժամն ունի պատճառներ ու կանխատեսելի էր: Սարսափելի է պատկերացնել, թե ինչ է լինելու մեր հասարակության հետ տնտեսության զրոյական աճի պայմաններում: Գները բարձրանալու են, ծառայությունները թանկանալու են, մենք դառնալու ենք ավելի անվճարունակ: Սոցիալապես անապահով, թշվառացած հասարակությունը երկու ելք ունի՝ պայքարել կամ արտագաղթել: Հայաստանում բացակայում է ռացիոնալ մոտիվացիա ունեցող ընդդիմությունը, հետևաբար՝ կազմակերպված պայքարի մասին մտածելն անիմաստ է: Սոցիալական բունտի հեռանկարը երկրին որևէ լավ բան չի խոստանում, ինչպես նաև արտագաղթի նոր ալիքը: 2015-ը վատ է մեկնարկել, տնտեսության առումով՝ լավատեսության հիմքեր նույնպես չկան: Երկիրը կանգնած է կառավարման որակը բարձրացնելու կամ ցնցումների անխուսափելիության երկընտրանքի առջև:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրոպա գնացող բոլոր ճանապարհները տանում են… Մոսկվա
• ՀՅԴ ուղեգիծը կմնա անփոփոխ
• Մեր դիվանագիտությո՞ւնն է անորակ, թե՞ մենք չունենք դաշնակիցներ
• Եթե չենք ուզում հայ-ռուսական հակադրություն, պետք է վերանայվեն այսօրվա հարաբերությունները
• Երեք ինքնահավան նախագաների պատանդ, Հայաստանս
• Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
• Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը
• Մեր կառավարությունը զուրկ է կանխատեսելու, պլանավորելու ռեսուրսից
• Խորհրդարանն ալեկոծ էր, բայց նոր ոչինչ չիմացանք
• Պուտինի խոսնակի վերջակետը. մեր պահանջը մերժված է
• Անտարբերության վիրուսը
• Աղքատության ու նվաստացման հետևանքը
• Ո՞վ է դատելու ոճրագործին
• Այնքան թանկ ու կորսված կյանքը
• Ճգնաժամի փաստը խոստովանվում է, լուծումներ չկան
• Անօրակարգ խորհրդաժողով՝ կոնկրետ նպատակով
• Մեր սգի ու խեղճության շաբաթը
• Մնանք սպասող Բյուրոյի խաբարին
• Ցինիզմի դրսևորում
• Ինչպե՞ս հաղթահարել հայ-ռուսական փակուղին

Մեկնաբանություններ