Կողոպուտ` սահադաշտի ձևով

ՄԱՆՐՈՒՔ ՉԷ
Բոլորն էլ ոգևորված էին Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրի մեծ սահադաշտի բացման առիթով, հատկապես երիտասարդները, ովքեր արդեն սահել էին սովորել «Կարապի լճի» բացօթյա սահադաշտում: Ի տարբերություն վերջինիս, մեծ սահադաշտը սահելու սիրահարներին է տրամադրվում երեկոյան վեցից հետո (մինչ այդ մարզվում են պրոֆեսիոնալները): Ինչևէ… Մեծ էր իմ ու եղբորս զարմանքը, երբ աշխատանքից հետո մոտ մեկ ժամ հերթ կանգնեցինք, քանզի իրենց մեծ պաշտոնում զգացողները` անվտանգության աշխատակիցները («ախրաննիկները»)` թվով չորս հոգի (երկուսը` լոլոզ-բոյով, երկուսը` կարճլիկ-հաստլիկ), հերթ պահպանելու փոխարեն անհերթ մարդկանց էին անցկացնում:
-Քնա՞ր, ի՞նչ եղավ,- ձայնեց լոլոզներից մեկը:
-Կարո՞ղ է` գնանք վերջը կանգնենք, որ մեզ էլ ներս թողնեք,- վրդովվեց եղբայրս:
-Հա՞, բան ա՞ էղել, ապե,- հակադարձեց մյուս լոլոզը:
Հակառակի նման, կարծես որպես պատիժ, հերթը ճեղքելով միշտ դեպի վերջն էր գնում «ախրաննիկներից» կարճլիկ-հաստլիկը ու նոր մարդիկ անցկացնում:
-Էս էլի վերջից են մտնո՞ւմ,- չդիմացավ աղջիկներից մեկը:
-Հա, քուրիկ ջան, վերջից են մտնում, ասա…,- լսվեց հերթական գռեհիկ պատասխանը:
Բաղձալի մուտքը հաղթահարելուց հետո մեզ նորանոր փորձություններ էին սպասում: Չմուշկները ստանալուց հետո ժամանակն աշխատում էր ի վնաս մեզ, դա մտնում էր մեր վարձած մեկ ժամի մեջ: Մոտ կես ժամ պահախցիկ էինք փնտրում` մեր իրերը պահ տալու համար: Դրանք կամ առանց բանալու էին, կամ վրայի բանալին չէր համապատասխանում կողպեքին, ավելին` եռանիշ համար կրող պահարանները շարված էին խառը` անկանոն: Սա դիտավորությո՞ւն էր, թե՞ փնթի գործելաոճ։ Հավանաբար` առաջինը: Ինչո՞ւ։ Մոտ կես ժամ տանջվելուց հետո մի կիսախարխուլ պահարանի պահ տվեցինք մեր իրերը և ուշացումով մտանք սահադաշտ: Հավանաբար, դա էր պատճառը, որ սահմանված մեկ ժամը լրանալուց հետո մեր անունները չկարդացին, իսկ մենք ժամի զգացողությունը կորցրած, սահում էինք… Հերթական «քինդեր սյուրպրիզն» էր մեզ սպասում` պահանջեցին ևս 3000 դրամ, իբր լրացուցիչ մեկ ժամի դիմաց: Նախ` հոխորտացին, թե մեր անունները բարձրաձայնել են, ու մենք չենք լսել: Իսկ եթե մոտներս դրամ չլինե՞ր։ Հոգ չէր, նրանց մոտ էր եղբորս անձնագիրը` որպես պատանդ: Նրանք ամեն գնով այդ գումարները կորզելու են, մանավանդ որ այցելուները հիմնականում երիտասարդներ են` ընկեր-ընկերուհիների հետ: Հասկացա, որ այս «խաղը» լավագույնս մշակված է: Մեր վճարած երկրորդ 3000 դրամը ոչ մի տեղ չֆիքսվեց, հետևաբար, այն հավելյալ եկամուտ էր տերերի համար։
Պարզ է, մարդիկ «կատարյալ» գործ են դրել` մաքուր 50–50 տարբերակով։ Առաջին 50-ը` էն գլխից իրենց, երկրորդ 50-ից էլ` լրացուցիչ շահույթ։ Մնում է հավելել, որ մեզանում սահադաշտային բիզնեսը նոր ոլորտ է, ու այստեղ մեծ անելիք ունեն հարկային մարմինները:
Անուշ ԱՆԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ