Արդեն քանի օր վերանայում եմ արխիվային նյութերս, և, անկախ ինձնից, նորից ու նորից հայտնվում Հայաստանի առաջին հանրապետության անփառունակ վախճանի, Կարսի խայտառակ պարտության մասին նյութերի թղթապանակում:
Այս օրերին, երբ մեր արվեստը մեծ կորուստ է կրել, հիշեցի այն բարեկամությունը և ստեղծագործական համագործակցությունը, որ ունեին ժողովրդական արտիստներ Ռաֆայել Քոթանջյանն ու Կիմ Երիցյանը։
Երևանի պետական մանկավարժական համալսարանում օրերս կայացավ Վրեժ Սարուխանյանի «Տարոնականչ» գրքի շնորհանդեսը։ Սովորական մանրամասներ չեմ ուզում ներկայացնել շնորհանդեսից, կարծում եմ՝ այդ մասին դեռ գրողներ շատ կլինեն։
«Երևանը ապրում է նկարչական կյանքով, Bravo, այդպես շարունակեցեք, դուշմանի աչքը հանեցեք»։
Դրվագ Մ․ Սարյանի նամակից՝ ուղղված Ռ․ Դրամփյանին։
Փարիզ, 7-ը հունվարի, 1927 թվական։
Նիկոլայ Ալեքսանդրովիչ Բուգրովը Նիժնի Նովգորոդի նշանավոր վաճառական էր, հնադավանների աշխարհիկ առաջնորդ, հացարդյունաբերող, ֆինանսիստ, մեկենաս, Նիժեգորոդյան նահանգի և Ռուսաստանի խոշորագույն բարերարներից մեկը։
Կյանքից հեռացավ մեր սիրելի դասախոսը՝ բանասիրական գիտությունների թեկնածու, Երևանի պետական համալսարանի ֆրանսիական բանասիրության ամբիոնի վարիչ, դոցենտ, հաղորդավար, ռեժիսոր ԶԱՎԵՆ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԸ:
Հունիսի 10-ին, ժամը 20:00-ին Կոմիտասի անվան Կամերային երաժշտության տանը տեղի կունենա 12-ամյա դաշնակահար, երաժիշտ Ալեքս Գևորգյանի դեբյուտային ալբոմի շնորհանդես-համերգը։
Իհարկե, Իսրայելի ԱԳ նախարարի և Էրդողանի հեռակա բանավեճը այնքան էլ անկեղծ չէ, որովհետև այսպիսի դրվագներ բազմիցս գրանցվել են, սակայն վերջնարդյունքում Իսրայելի և Թուրքիայի միջև ուղղակի կամ անուղղակի ռազմավարական համագործակցությունը շարունակվել է, ինչը, կարծում եմ, այսուհետ ևս շարունակվելու է...