Այսօր խորհրդարան ժամանած մարզպետները հոգու պարտք են համարել անպայման երկու թթու, կծու խոսք ասել Գագիկ Ծառուկյանին, քանի որ նա նախօրեին հայտարարել էր, որ կառավարության կազմը 100 տոկոսով պիտի փոխել։

Երկրորդ ընթերցմամբ և ամբողջությամբ 82 կողմ, 17 դեմ ձայներով խորհրդարանն ընդունեց «Հանրաքվեի մասին» օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու օրենքի նախագիծը։ Դեմ քվեարկեց ԲՀԿ-ն, ԼՀԿ-ն չքվեարկեց։

Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի, սպոր­տի և սփյուռ­քի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վում մոտ մեկ շա­բաթ ա­ռաջ տե­ղի ու­նե­ցած դռն­փակ նիս­տը, ո­րին մաս­նակ­ցում էին բարձ­րա­գույն ո­րա­կա­վոր­ման կո­մի­տեի նա­խա­գա­հի պաշ­տո­նից հե­ռաց­ման դի­մում գրած Սմ­բատ Գո­գյանն ու կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի փոխ­նա­խա­րար Գրի­շա Թամ­րա­զյա­նը, մեծ թվով հար­ցա­կան­ներ է ա­ռա­ջաց­րել ոչ միայն քա­ղա­քա­ցի­նե­րի, այլև հենց հանձ­նա­ժո­ղո­վա­կան­նե­րի շր­ջանում:

ԱԺ-ն առաջին ընթերցմամբ ընդունեց «Հանրաքվեի մասին» սահմանադրական օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» օրենսդրական փաթեթը:

Ժողովուրդն իմաստուն խոսքեր ունի. «Փոս փորողն ինքն է ընկնում մեջը» ու «Էշ նստելը մի այիբ է, իջնելը՝ երկու»։ Սա թերևս լավագույն ձևով նկարագրում է այսօր իշխանության, մասնավորապես «Իմ քայլը« խմբակցության՝ ՍԴ-ի շուրջ սկսած գործելաոճը։

Պատ­գա­մա­վոր­նե­րը կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րու­թյան աշ­խա­տանք­նե­րից, մեղմ ա­սած, գոհ չեն: Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի հա­մա­պա­տաս­խան հանձ­նա­ժո­ղո­վի ան­դամ­նե­րը բո­լո­րը միա­բե­րան փաս­տում են՝ նա­խա­րա­րու­թյան, մա­նա­վանդ նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի հետ ան­մի­ջա­կան կապ հաս­տա­տել գրե­թե չի ստաց­վում:

Մայիսի 19-ին նախագահի «Առաջ, Հանրապետություն» կուսակցության մի քանի պատգամավորներ նոր խմբակցություն ձևավորեցին Ազգային ժողովում՝ նախագահ Էմանուել Մակրոնը կորցրեց բացարձակ մեծամասնությունը խորհրդարանի ստորին պալատում, Սենատում մեծամասնություն նա չուներ:

Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր­նե­րից մե­կը հա­մոզ­ված է՝ պե­տա­կան ե­կա­մուտ­նե­րի կո­մի­տեի նախ­կին ղե­կա­վար Գա­գիկ Խա­չատ­րյա­նի որ­դին՝ Գուր­գեն Խա­չատ­րյա­նը, Հա­յաս­տա­նից չի հե­ռա­ցել:

Այս իշ­խա­նու­թյան ա­մե­նա­լուրջ խն­դի­րը ոչ այն­քան նախ­կին­նե­րին նման­վելն է, ա­նելն ու ար­դա­րաց­նե­լը այն, ինչ նախ­կի­նում քն­նա­դա­տել են, որ­քան սե­փա­կան կար­գա­վի­ճա­կից բխող պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան չգի­տակ­ցու­մը։

Նոր «ո­րա­կի» Ազ­գա­յին ժո­ղո­վը, որ կի­սա­դա­տարկ կամ գրե­թե դա­տարկ դահ­լի­ճում է հա­ճախ նիս­տեր անց­կաց­նում, մար­դա­շատ է բա­ցա­ռա­պես այն օ­րե­րին, երբ իշ­խա­նու­թյան հա­մար հույժ կարևոր նշա­նա­կու­թյան օ­րի­նագ­ծի քվեար­կու­թյուն է տե­ղի ու­նե­նա­լու, կամ էլ երբ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը խոր­հր­դա­րա­նում է: