Հայաստանում ամեն ինչ աննկարագրելի թանկ է։ Հատկապես պարենը, գյուղմթերքը տեղը տեղին թանկ են։ Թվում է, թե գյուղացու սրտով պետք է լինի, բայց պարզվում է, որ գյուղացուց ջրի գնով (չնայած, ջուրը թանկ է, այլ բանի հետ պետք է համեմատել) գնում են վերավաճառողները և, մինչև հասցնում են սպառողին, դառնում է ոսկեջրած ապրանքի գին։
Քանի որ առաջին մասնագիտությամբ տնտեսագետ եմ, գիտեմ, որ պետությունը շուկայական հարաբերություններում պետք է անպայման խառնվի, իր դերն ունենա, թե չէ ինքնարժեքը, գնագոյացումը, արժեքն ու գինը դառնում են այնպիսին, ինչպիսին հիմա մեզ մոտ է։
Օրինակի համար՝ ծիրանը Երևանի մրգի խանութներում վաճառվում է մինչև 900 դրամ․գյուղացուն համոզեք, որ գա քաղաքային շուկա, պայմաններ ստեղծեք, գրավիչ դարձրեք, որ գա քաղաքային շուկա, ոչ թե գնա մեծածախ շուկա, էժան հանձնի, քաղաքացու վրա էլ եռակի անգամ թանկ վաճառեն:
Երևանում մթերքի, գյուղմթերքի գներն այնպիսին են, որ տպավորություն է, թե Դուբայի խանութներում ես:
Կարեն Հովհաննիսյան