Այսինքն՝ 4 գյուղերի տարածքները Հայկ. ԽՍՀ-ին պատկանելու վերաբերյալ 1988թ. հունվարի 12-ին ստորագրված և հաստատված արձանագրությունը իրավական ուժ չունի, իսկ, այ, սոսկ բանակցային գործառույթ իրականացնող փոխվարչապետի ստորագրությամբ միջազգային փաստաթուղթը, առանց վավերացման, արդեն ուժ ունի, և սահմանապահ զորքերը տեղակայվել են։

Հատկապես վերջին երկու տարիներին Ադրբեջանը սկսել է տարածաշրջանում նաև քաղաքական և դիվանագիտական բալանսի էական փոփոխություն՝ հօգուտ Ադրբեջանի։ Երեկ Տաջիկստանի հետ է կնքվել ռազմավարական համագործակցության պայմանագիր, մինչ այդ՝ այլ երկրների, ինչը էականորեն բարձրացրել է Ադրբեջանի դերը և կշիռը տարածաշրջանում՝ ի վնաս Հայաստանի և հայկական շահերի։

Զրո ուշադրություն ուղերձին, զրո ուշադրություն Չվարչապետին, զրո տարածում և մեկնաբանում: Երկրում միակ քաղաքական օրակարգ թելադրողը Սրբազան Պայքարն է...

Տարիներով դեպի Եվրամիություն ձգտող Վրաստանը պետական մակարդակով դիմադրում է ԱՄՆ-ին, որպեսզի չդառնա Արևմուտքի հերթական զոհը Ռուսաստանի դեմ պատերազմում...

Վերջին ներքաղաքական իրադարձությունները Վրաստանում փոխել են տարածաշրջանի գեոպոլիտիկ քարտեզը: Ինչպիսին էր այն ոչ վաղ անցյալում: 2003 թ. Վարդերի հեղափոխությունից հետո, Սաակաշվիլիի կառավարությունը երկիրը պոկեց ռուսական ազդեցության գոտուց և որդեգրեց արևմտյան տնտեսական և ռազմա-քաղաքական կառույցներում ինտեգրվելու հաստատուն քաղաքականություն...

Հիմա արդեն պարզ է, որ Իրանի նախագահ Էբրահիմ Ռայիսին տեղափոխող ուղղաթիռն, արդեն ամպերի մեջ մտնելուց հետո, կամ ՌԷՊ միջոցի ազդեցությամբ ամբողջ էլեկտրոնիկայի, ավիոնիկայի շարքից դուրս գալու հետևանքով կորցրել է կառավարումը, վայր ընկել ու ջախջախվել, կամ Իսրայելի կողմից խոցվել է լազերային զենքով, ինչի դեպքում, ի տարբերություն հրթիռով խոցվելու, դժվար կամ, միգուցե, անհնար է պատճառը հայտնաբերել, ապացուցել, կամ էլ կործանվել Ադրբեջանից թռիչքից դեռ առաջ սկզբնավորված դիվերսիայի հետևանքով:

30 տարվա մեր ազգային անվտանգության ռազմավարության ամենամեծ սխալը, թերևս, համարում եմ այն, որ այն չի եղել կոնցեպտուալ։

Բիզնեսի նման, որտեղ օր-օրի ծլում ու ծաղկում են նորանոր արհեստականորեն ստեղծված նոր ուղղություններ, որոնց միակ նպատակը փող սարքելն է, նույնը տեղի է ունենում նաև քաղաքականության մեջ, որտեղ էլ նպատակը աշխարհը կառավարելն է։

Իռլանդիան, Իսպանիան և Նորվեգիան հայտարարել են, որ ճանաչելու են Պաղեստինը՝ որպես պետություն: Կարծում եմ՝ սրան կմիանան եվրոպական այլ պետություններ նույնպես...