Շշկռվածը

- Սպասի հլը:

- Ասա, բայց արագ:

- Էդ ու՞ր ես գնում էդպես ափալ-թափալ:

- Ամուլսարի միտինգը սկսել ա: Գնամ հասնեմ:

- Բա էդ փալասի վրա խի՞ ես գրել «Լենին-Պարտիա-Գարբաչով»:

- Ես չեմ գրել, էս հորիցս ա մնացել:

- Լավ, բա խի՞ ես վերցրել:

- Դե, հորիցս մենակ էս ա մնացել: Համ էլ՝ ով ա կարդացողը: Հիմա սկի Րաֆֆու «Սամվելը» չեն կարդում:

- Սպասի հլը:

- Ասա, ուշացա:

- Մի՛ գնա:

- Խի՞:

- Քեզ շշկռացնում են:

- Էդ ո՞նց:

- Հլը հիշի՝ էն կոկորդիլոսների մասին վերջին անգամ ե՞րբ ես լսել:

- Չեմ հիշում:

- Տեսնու՞մ ես, ես էլ չեմ հիշում: ՈՒ էլ ո՛չ ոք չի հիշում:

- Հետո՞:

- Մի հատ ուղեղդ շարժի. էս ամեն ինչը արվում ա, որ կոկորդիլոսներին մոռանանք:

- Չհամոզեցիր, ես գնացի:

- Սպասի, Պողոս:

- Ես Պողոսը չեմ, ես Պողիկտոսն եմ:

- Տեսնու՞մ ես, արդեն ինձ էլ են շշկռացրել:

26 օգոստոսի, 2019 թ.

Կարո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

y

Մեկնաբանություններ