Ասում է.
«Մի բան ասեմ, մեր սրբազանը իմանա, որ մեր Գրողների միությունը վերջերս արեց իր համաժողովը, կապված և՛ շենքերի, և՛ ընդհանրապես մեր գոյության հետ, և բոլորը միաձայն հաստատեցին սեփականության իրավունքի պահպանումը, բոլորով...»:
Արա, ի՜նչ ամոթ, ի՜նչ խայտառակություն, արա:
Գրող, ստեղծագործող լինել, ամենից առաջ նշանակում է ունենալ ԽԻ՛ՂՃ: Արա, էս վիճակում դուք ժողով եք անում մենակ ձեր շենքի համա՞ր: Երկի՛րդ են կտոր-կտոր անում, ժողովրդիդ, ընթերցողիդ են հայրենազրկում, կոտորածի ու թշնամու հոշոտմանը մատնում, հայ մարդկանց են նիկոլթրքամենթերը բզկտում, արա, դու շենքի մասին ես մտածո՞ւմ:
Է՞դ ա ձեր փորացավը, արա՜:
Արցախը հանձնեցին, ձեններդ չլսվեց, հազարավոր լուսավոր տղերքի պայմանավորված պատերազմով կոտորածի մատնեցին, ձեններդ չլսվեց:
ՈՒ դուք Հայաստանի գրողների միությու՞ն եք, միության նախագա՞հ:
Արմեն ՀԱԿՈԲՅԱՆ