Էսօր ռադիոյի օրն է։ Էն տարիներին ռադիոն տան անդամ էր՝ ամենաշատախոս անդամը։ Սովորաբար, երբ տանը լռություն էր, դա նշանակում էր, որ ռադիոն ցածր միացրած է։ Իսկ երբ ռադիոն անջատած էր լինում, դա արդեն ոչ թե լռություն էր, այլ ճնշող, անսովոր դատարկություն։ Լռություն էր՝ մինուս նշանով, ասես, ինչ-որ բաց անցքից մտել ես լռության մեջ ու խորացել։
Էն տարիներին մենք էս օրը շնորհավորում էինք ռադիոյի աշխատողների տոնը։ Բայց հիմա ես ուզում եմ շնորհավորել բոլոր նրանց տոնը, ովքեր ռադիոյի նման ընկեր են ունեցել իրենց կյանքում։
Հենրիկ Պիպոյան