Քանի դեռ անկեղծ և անաչառ չենք մեր գնահատականներում, միշտ նոր հետևանքներ ենք ունենալու

Հայոց պատմության օրացույցում մեկ սև օր էլ ավելացավ՝ սեպտեմբերի 19՝ հայաթափվեց Արցախը:

Այս օրը պետք է հիշվի ոչ միայն սգի օր, այլ նաև ամոթի, քանզի Հայաստանում իշխում էին մարդիկ, որոնք նպաստեցին այդ ամենին, իսկ հենց այդ օրերին հրճվանքով հետևում էին, թե ինչպես է թշնամին իր հատուկ ջոկատայիններով կազմակերպված կոտորած անում՝ թեթև զենքերով կիսազինված, սոված, գրեթե մեկ տարի շրջափակման մեջ եղած մեր հայրենակիցներին:

Բայց մենք այսքանից հետո պարզամիտների նման ենք մեզ պահում՝ հիմնականում խոսում ենք հետևանքից, ոչ թե պատճառից, իսկ քանի դեռ մենք անկեղծ և անաչառ չենք մեր վերլուծություններում և գնահատականներում, միշտ նոր նման հետևանքներ ենք ունենալու:

Նոր հետևանքներ չունենալու համար, գոնե այս պահին պետք է գնահատական տանք, թե ինչպես և ովքեր դրսից և ներսից ծնեցին և սնեցին Նիկոլին և իր թիմին, որոնք էլ գունավոր հեղափոխություն արեցին. սա կլինի «ապրիլի 23» հետևանքի պատճառը:

«Նոյեմբերի 9» հետևանքի պատճառին գնահատական տալու համար պետք է մեծ մասամբ հենվենք «ապրիլի 23»-ի վրա, բայց պետք է գնահատական տրվի 2020 թվականի Արցախի ընտրություններում Արայիկ Հարությունյանի աջակիցներին՝ թե՛ այստեղի, թե՛ Արցախի:

«Սեպտեմբերի 19» հետևանքի պատճառից խոսելիս պետք է ճանաչենք վաշխառուի ներսի և դրսի աջակիցներին, «հասկանանք», թե ինչու էր տարածաշրջանային խաղացողների դեմ աշխարհաքաղաքական տեքստեր ասում, ինչու էր ռուսական զորախմբի դեմ ակցիաներ կազմակերպում, և ինչպես «ստացվեց» բանակի վառելիքի ռեզերվի պայթյունը:

Երբ այս հարցերով «անխաթար» և անաչառ լինենք, նման նոր հետևանքներ չեն լինի, և հնարավոր կլինի շտկել նախկին հետևանքները:

Ազատ Ադամյան

Մեկնաբանություններ