«Վրույր Գալստյանն իր մահից հետո (1996 թ.) թողեց իր դիմակների զարմանահրաշ աշխարհը, իր ցնցող գեղանկարչական փորձառությունը, այրական համեստությունն ու անպաշտպան սերն ու բարիությունը»:
Մեծատառով Պատմությանը հայտնի են Նիկոլներ, ասենք՝ Դուման, Գալանտերյան, Թորոսովիչ, այլք։ Եվ, որքան էլ անհավատալի լինի, Սա։ Բայց Սրան չեմ անդրադառնալու․ գրչիս թանաքն ափսոս է։ ՈՒզում եմ պատմել Թորոսովիչի մասին, թե ինչու՝ վերջում կասեմ։
Մոտ ապագայում աշխարհաքաղաքական դինամիկայի հիմնական խնդիրը լինելու է աշխարհի բաժանումը հնարավորինս հավասարահզոր և ինքնաբավ աշխարհաքաղաքական ու տնտեսական բլոկների, որը կարող է դառնալ ժամանակավոր հավասարակշռության պայմաններից մեկը հակամարտ կողմերի միջև։