Նարեկա վանքից աղոթքիդ միջով եկար
մեզ նորեն,
Գտար վար ընկած ու փոշիացած,
Դույզն-ինչ Մատյանիդ լույսից չբերկրած,
Կնյունի նման ջարդված-փշրված:
Անհունությո՛ւն մեծ, բարեբանյալ լո՛ւյս.
Արարչության մեջ ընտրյալդ սուրբ,
Անցիր մեր կողքով` լուռ շշնջալով
բառերդ հուսկե`
Թող չպատահի երբեք ու երբեք`
Ամպել-չանձրևել, գնալ-չհասնել,
Մեզ ձայն տալ, և Դու ձայնս չլսես: