«Իրանահայոց հանրագիտարանը» ներկայացնում է անվանի իրանահայերի կենսագրականները: Գիրքը նախաձեռնել և կազմել է Ժանետ Տիգրանուհի Լազարյանը, պարսկերենից թարգմանել է Ժորժ Աբրահամյանը:
Գրքի 30 բաժիններում, 1604-2012 թվականների ընդգրկումով, ներկայացված են 550 անվանի իրանահայեր` հոգևորականներ, խորհրդարանի պատգամավորներ, Իրաք-Իրան պատերազմի մարտիկներ ու նահատակներ, բարերարներ, բժիշկներ, գրողներ, արվեստագետներ և այլք: Ներկայացված են նաև նմուշներ իրանահայ նկարիչների, ճարտարապետների, քանդակագործների և ոսկերիչների աշխատանքից:
Գիրքը հրատարակվել է ՀՀ մշակույթի նախարարության և Հայաստանում Իրանի դեսպանության մշակույթի կենտրոնի աջակցությամբ:
Հայաստանում Իրանի դեսպանատան մշակույթի կենտրոնի խորհրդական ՄԵՀՐԱՆ ՇԻՐԱՎԱՆԴԸ մեզ հետ զրույցում ասաց, որ «Իրանահայոց հանրագիտարանը» աշխարհի հայերի համար է, այն ուղարկվել է տարբեր երկրներ և համալսարանական հիմք է նրանց համար, ովքեր ուզում են Իրանի և Հայաստանի պատմությունն ուսումնասիրել:
Գրքի շնորհանդեսը կլինի գարնանը, երբ հեղինակը` Ժանետ Տիգրանուհի Լազարյանը, կգա Հայաստան:
Անդրադառնալով մեր հարցին` «Գրախանութներում կլինե՞ն գրքի օրինակներ», մշակույթի կենտրոնի խորհրդականը պատասխանեց, որ գիրքը լույս է տեսել 800 օրինակով, մշակույթի նախարարությունը միգուցե որոշ օրինակներ հատկացնի գրախանութներին, իրենք միայն նվիրում են:
Գրքի ներածական խոսքում ՀՀ արտակարգ և լիազոր դեսպան Արման Մելիքյանը նշում է, որ իրանահայ համայնքի պատմությունն աչքի է ընկնում ոչ միայն այն տեսանկյունից, որ մեր հայրենակիցները օտարադավան Իրանում կարողացել են պահպանել իրենց լեզուն, մշակույթը, հավատը և ավանդույթները, այլև լուրջ ներդրում են ունցել բուն Իրանի մշակութային, կրթական, գիտական, ռազմական, քաղաքական և այլ ոլորտներում: Դեսպանն ընդգծում է նաև, որ գրքի հեղինակը իրանական ամենահին տոհմերից մեկի` Լազարյանների շառավիղ է: «Այս տոհմի ներկայացուցչի նախաձեռնութամբ էր, որ Մոսկվայում ժամանակին կառուցվեց և սկսեց գործել մեծ հռչակ վայելող արևելյան լեզուների ինստիտուտը, որը մեզ ավելի հայտնի է որպես Լազարյան ճեմարան»,- նշում է նա:
Ժանետ Տիգրանուհի Լազարյանը գրքի առաջաբանում գրում է, որ իրանական կառավարությունների` ազգային և կրոնական փոքրամասնությունների նկատմամբ դրսևորած բարյացակամ վերաբերմունքի օրինակ է Իրանի տարածքում գտնվող հայկական հնադարյան եկեղեցիների վերանորոգումը (Ս. Թադեի վանք, Ստեփանոս Նախավկայի վանք և այլն): «Որպես կրոնական հանդուրժողականության օրինակ կարող ենք ներկայացնել նաև այն, որ Թեհրանում կառուցված առաջին եկեղեցին` Թադեոս-Բարդուղիմեոսը գտնվում է պարսկական մեծ բազարի տարածքում,- գրում է նա:- Իսկ Ս. Գևորգ եկեղեցին կառուցված է Թեհրանի Շափուր բազարում: Ի դեպ, այս եկեղեցու երկու կողմում գտնվում է հայկական ծերանոցը, որի մի շենքը նախատեսված է տղամարդկանց, մյուսը` կանանց համար: Հետաքրքրական է, որ շատ պարսիկներ մատաղի արարողությունները կատարում են հենց այս եկեղեցում»:
Ինչպիսի՞ն է իրանահայերի տնտեսական և հայկական կյանքը ներկա ժամանակաշրջանում:
«Ներկայումս իրանահայերն ունեն շուրջ 2000 տնտեսական հիմնարկ, կառավարում են բազմաթիվ գիտահետազոտական հիմնարկներ և կազմակերպություններ,- նշվում է գրքի առաջաբանում:- Իրանահայերը ոչ միայն պահպանել են իրենց ազգային նկարագիրը, այլև ոչ մի ջանք չեն խնայել Իրանի մշակույթի և արվեստի զարգացման գործում: Հայտնի նկարիչներից հիշատակի են արժանի Հակոբ Ջուղայեցին, Բոգդան Սալթանով Աստվածատուրը, ով հրավիրվեց Մոսկվա` Կրեմլի պալատը պատկերազարդելու համար, Անդր Սևրուգինը: Իրանի մշակույթի հռչակավոր դեմքերից են Ղաջարների պալատի հայտնի լուսանկարիչ Անտուան Խան Սևրուգինը, մանրանկարիչ Քլարա Աբգարը, ում անունն է կրում Իրանի թանգարաններից մեկը»:
Հեղինակը նշում է նաև, որ, Հայաստանից բացի, աշխարհի ոչ մի երկրում հայկական ճարտարապետությունն այնպես չի զարգացել, ինչպես Իրանում: Միայն Սպահանի Նոր Ջուղայում 13 գործող եկեղեցի կան: Այդ քաղաքներում, ինչպես և Թեհրանում, կառուցվել են եկեղեցիներ, որոնք ճարտարապետական տեսանկյունից արժեքավոր են և եզակի: Իրանի այն քաղաքներում, ուր հայեր են ապրում, նվազագույնը մեկ արժեքավոր շինություն գոյություն ունի:
Հավելենք նաև, որ վերջին հարյուր տարում Իրանում հայերեն տպագրվել են շուրջ 85 պարբերական և հազարավոր գրքեր:
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ