Արդեն վեցերորդ անգամ, Վայոց Ձորի հրաշագեղ մի անկյունում՝ Ռինդ գյուղում, տիկնոջս՝ Անահիտի և իր նվիրյալ գործընկերների կողմից կազմակերպվում է լեռնային վազքի միջազգային միջոցառում, նվիրված Հայոց եռատոնին: Ամեն անգամ, ես ինքս մասնակցել եմ այս միջոցառմանը որպես վազորդ, թեև վերջերս արդեն այդքան հեշտ չի՝ ոչ մարզավիճակի, ոչ էլ տրամադրության առումով:
2018-ը հայ ազգին խաբելու ու մոլորեցնելու տարեթիվն է։ Այն պետք է մտնի հայոց պատմության դասագրքերում ու խորը վերլուծության ենթարկվի, որպեսզի հաջորդ սերունդները այդ սխալը չկրկնեն։
Փաստորեն, ըստ Նիկոլի` մոնղոլները կարող են հանձնել իրենց տարածքների մեծ մասը, ռուսներն ընդհանրապես` կարող են բոլ-բոլ հողեր հանձնել կամ հրեաների ինչի՞ն է պետք Նեգև անապատը, եթե այնտեղ շատ քիչ մարդ է ապրում:
Ըստ լրատվության, Թուրքիայի խորհրդարանի նախագահը, հայկական ավիաընկերությունների համար օդային տարածքը փակելը պատճառաբանել է Նեմեսիսի հուշակոթողի բացմամբ: Այս ցինիզմը կշարունակվի այնքան ժամանակ, քանի դեռ պաշտոնապես թուրք բարձրաստիճան չինովնիկներին չեն տրվի առնվազն հետևյալ պարզաբանումները՝
Զբոսայգու նստարաններից մեկին մի տղամարդ էր պառկած՝ դեմքը «Paris Soir»-ի մի համարով ծածկած: Ամեն շնչի հետ այդ ճմրթած թերթը բարձրանում էր, կարծես հոգի կամ թիթեռ լիներ, որ ուր-որ է բոլոր լուրերը թևին առած երկինք էր թռչելու:
Որևէ մեկն օժտված չէ պետության համար առանցքային հարցերով միանձնյա որոշումներ կայացնելու իրավասությամբ, իսկ առանձին ճակատագրական հարցերով անգամ խորհրդարանն է զրկված այդպիսի հարցերով օրենքներ ընդունելու իրավասությունից (տարածքների փոփոխությունը, վերպետական միջազգային կազմակերպությանը միանալը կամ դուրս գալը):