Այսօր իմ հայրենի ՏԵՂ գյուղում էի: Ականատես եղա այն սոսկալի իրավիճակին, որում հայտնվել են ՏԵՂ-ի գյուղացիները։ Առանց չափազանցնելու ասեմ` այս արհավիրքի մեղավորները բացառապես ներկայիս գործող ապիկար իշխանություններն են Նիկոլ կոչվածի գլխավորությամբ։

Թյուրքական կոշիկներ լիզելու սիրահար գործակալի համառ և հետևողական ջանքերի շնորհիվ արնաքամ Արցախի 120 000 բնակիչներ մնացել են հրի, սրի ու սովի արանքում...առանց որևէ օգնության ակնկալիքի:

Փաստորեն, էս լեհ բարեկամը` Թոմաս Բուչեկը, մութ կերպար է։ Ի դեպ, պատերազմի օրերին բոլոր մեդիաները իրենից խոսել են առանց հետաքրքրվելու։

ՌԴ առաջարկը ՀԱՊԿ դիտորդներ/խաղաղապահներ ՀՀ առաջնագծում տեղակայելու և ռազմատեխնիկական համագործակցության նոր փաթեթի վերաբերյալ ուշագրավ վիճակ է ստեղծել:

Բանաստեղծը շատ է մտորել, տանջվել Արցախի խնդիրներով՝ շարժումից էլ շատ-շատ առաջ: 1986 թ. Սահյանը ցանկություն հայտնեց Շուշի մեկնելու: Անմիջապես իրագործեցի նրա ցանկությունը: Այդ ժամանակ վերանորոգվում էր Ղազանչեցոց Ս. Ամենափրկիչ եկեղեցին: Սահյանն իր աչքով տեսավ Շուշիի գերեզմանատան ավերված, վանդալիզմի ենթարկված տապանաքարերը, պղծված գերեզմանները…

Հարգելիներս, այսօր (7 ապրիլի-irates.am) Հայ Առաքելական եկեղեցու տոնացույցով Ավագ ՈՒրբաթ է՝ Տիրոջ Խաչելության օրը: Եվ ահա սույն անձը, ում վաղուց եմ հետևում ու նրա կերպարին կասկածում, որոշել է Սուրբ Հարության տոնի նախօրեին իր էջում տեղադրել մեր միջնադարյան մանրանկարչությունից մի նմուշ և հայ ժողովրդին դիմել այսպիսի նսեմացնող տողերով.

Ձևականորեն դեռևս «ՀՀ իշխանություն», իսկ գործնականում «Էրմենիստանի կառավարչություն» կոչվող փողահպատակ խառնամբոխը սահուն կերպով թյուրքահպատակության է գնում՝ իր հետ հպատակության տանելով ձևականորեն դեռևս «Հայաստանի Հանրապետություն», իսկ գործնականում «Էրմենիստանի կուսակալություն» կոչվող տարածքի դյուրահավատ ազգաբնակչությանը: Թյուրքական ուղեղային կենտրոններում խնամքով մշակված և հմտորեն իրականացված.

Ցզի-չանը հարց տվեց Կունֆու ցզիին (Կոնֆուցիոսին)․ - Ո՞րն է բարեհաջող կառավարման գաղտնիքը։ Իմաստասերը պատասխանեց․ - ՈՒշադր լինել 5 առաքինություննեի նկատմամբ և ընդհակառակը՝ 4 արատները վերացնել։ Միայն այդպես կարելի է բարեհաջող կառավարել։

«Ոսկանապատ» վերլուծական կենտրոնը միանում է գեներալ-մայոր ԳՐԻԳՈՐԻ ԽԱՉԱՏՈՒՐՈՎԻ հանդեպ ապօրինի հետապնդումը դադարեցնելու պահանջով սույն հայտարարությանը։

Հիշում եմ մորս` գյուղում: Տան պատի տակ նստած, միայնակ, աչքը` ճամփին: Մի բուռ կին էր, մի քիչ հիվանդ, հորս մահից հետո` մարմրող մոմի լույս: Մենակ էր իր հուշերի, վաղուց մահացած մերձավորների ու մտերիմների ծնած դատարկության, մեր անփութության ու իր անսահման սիրո հետ: «Էկա՞ր, տղա ջան»,- իր աշխարհից դուրս էր գալիս ու մեղավոր ժպտում ինձ, թեև ես էի մեղավորը, ես էի անվերջ հեռացողը և օրերս առանց իրեն ապրելու ինձ դատապարտողը: