Մանկուց լսել ու կարդացել եմ, որ վրեժխնդրությունը վատ խորհրդական է, իսկ վրեժը նոր կորուստներ ու նոր վրեժ է ծնում։ Բայց որ մեծանում ես, ինչքան էլ վատ մարդուց հեռու մնաս՝ էդ անտերը գալիս ու լցվում է հոգիդ, պղտորում է գիտակցությունդ։

Սիմվոլիզմի «գուրուներին» մի նոր թեմա տանք՝ զբաղվեն։ ՀՀ չորս ղեկավարներից երկուսը՝ Ռոբերտ Քոչարյանը և Սերժ Սարգսյանը, ղեկավարել են 10-ական տարի, և միայն Նիկոլի քաղաքական ու հոգևոր հայրիկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է, որ ստիպված էր վաղաժամ թողնել ղեկավարի աթոռը՝ մնալով դրա վրա 6 տարի, 3 ամիս և 18 օր։

Հեչ մտածել ե՞ք, թե ինչ սիրուն, պատկառելի անուններ ունեն մեր միրգ-բանջարեղենը։ Եթե մոռանաս, թե ինչ են նշանակում, ու միայն բառն արտասանես, անկախ քեզնից՝ հարգանքով ես լցվում էդ բառերի հանդեպ՝ կեռաս, հապալաս, մաղադանոս, ազնվամորի, ձմերուկ, պղպեղ, ծիրան...

Այն, որ Ադրբեջանը շարունակելու է, այսպես կոչված, «խաղաղության» օրակարգի ներքո առաջ բրդել իր երազանքների ցուցակը, ակնհայտ ճշմարտություն է։ Այն, որ Ադրբեջանը քայլ-քայլ գնալով Հայաստանից ներողություն է պահանջելու՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով, ևս ակներև էր։ Ես դրան անդրադարձել եմ ամիսներ առաջ՝ հստակ մատնանշելով, թե ինչի է փորձելու հասնել Բաքուն այդ քայլով:

Կառավարության հանդեպ խոր անվստահությունը բավականին երկար ժամանակ հակադրվում էր նախկիների և ներկաների պայքարի իմիտացիայով։ Այս պահին վերջ է դրված այդ իմիտացիոն պայքարին, դեռ ավելին ապաքաղաքական, ապակուսակցական ու հոգևոր անձ է առաջադրված որպես կառավարության ղեկավարի հավակնորդ։

Պա՜հ, «ոստիկանություն» կոչվող ենիչերիները, «վիձիծե լի»՝ վիրավորվում են:

Տավուշում 15-20 կմ հատվածի «սահմանազատումն» ավարտվեց: ՀՀ իշխանություններն իրենց արածից գոհ են, Ալիևը՝ բավարարված:

Հայ Եկեղեցու նկատմամբ արշավի ակտիվիստներին, որոնք իրենց հակաիրավական պահվածքն արդարացնում են իբր եվրոպական արժեքներին նվիրվածությամբ, հարկ է համարժեք ուսումնասիրել նույն այդ արժեքներն ու փորձը, ոչ թե սահմանափակվել յուրայինների FB-յան սիրողական գրառումներով: Ձեր պաշտած երկրների մեծ մասում օրենքով անգամ սահմանված է «այլադավանի հարկ» (վճարում են պետական կրոնին չհարող անձինք), ինչը հիմնավորվում է այն փաստարկով, որ Եկեղեցին իրականացնում է նաև համընդհանուր գործառույթներ, ինչի համար ողջ հանրությունը պարտավոր է գոնե մասնակի փոխհատուցել: Որոշ այլադավաններ փորձել են վիճարկել այս պարտավորությունը ՄԻԵԴ-ում, արդյունքի չեն հասել:

Ես բազմիցս նշել եմ, որ ներկա պայմաններում անհատական առաջնորդությունը բացառվում է, քանի որ տեխնոլոգիական ահռելի գործիքներ են ստեղծվել, որոնք թույլ են տալիս հետևել՝ թիրախավորել ցանկացած մարդու և տեղյակ լինել նրա ամեն մի քայլին, ընդհուպ մինչև, թե ո՞ւմ հետ է հանդիպելու և ճաշելու առաջիկա ժամերի ընթացքում։

Ես ուզում եմ ապրել մի երկրում, ուր Եկեղեցու դեմ դուրս եկողը պատժվում է տեղում։