Լիլի ՄԱՐՏՈՅԱՆ. Էդ խելքին ենք դեռ, որ էս խելքին ենք

Որ սա խնամքով մշակված սադրանք էր՝ համոզված եմ, ոչ ոք չի կասկածում: Որ էդ սադրանքը հե՛չ Արջին ձեռնտու չէր, հավատացած եմ՝ դարձյալ կասկածող չկա: Լավ, բա ո՞ւմ էր ձեռնտու: Քեռի Սեմի՞ն: Քյավթառ Եվրոպայի՞ն: Աղվես Թուրքիայի՞ն, սրա Քոթոթի՞ն, մասոնների՞ն, թե՞ Բուրկինա Ֆասոյին: Ո՞ր մեկին: Ունե՞ք էս հարցի պատասխանը: Իհարկե՝ ունեք: Ես էլ ունեմ: Յուրաքանչյուրին՝ առանձին-առանձին, և բոլորին՝ միասին վերցրած: Որովհետև մենք վաղուց դարձել ենք սրանց՝ էս մեծ ու փոքր խաղացողների մեկանգամյա օգտագործման թաշկինակը, ով քրտնում կամ հարբուխ է ընկնում՝ մենք ձեռքի տակ ենք: Ներողամիտ եղեք կոպիտ խոսքիս համար՝ սրբում են իրենց ճարպագեղձերի արտանետուկը կամ խնչում մեջներս ու շպրտում մի կողմ: Հետո՞: Մինչև ե՞րբ: Մինչև Մհերի խելքին փչի դո՞ւրս գալ Ագռավաքարից: Չեք տեսնո՞ւմ, որ գարին չի դառնում հանց մասուր: Էդ խելքին ե՞նք դեռ, որ էս խելքին ենք:

Մեկնաբանություններ