-
10.09.2014|
14:40
Հրազդանի կիրճը օգնություն է հայցում, իսկ Հրազդան գետը` մեր Զանգուն ցավից, անօգնականությունից, անճարությունից, անտարբերությունից գոռում է, ճչում ու մղկտում:
-
09.09.2014|
13:48
Մարդու (էլ չեմ ասում անհատի) բնավորություն – հատկանիշները, սովորությունները, նախասիրությունները, վարքն ու զսպումները ֆեյսբուքային իրականությունում ևս կռահելի են դառնում մի քանի գրառումներից, տարածած նյութերից, հավանումների թիրախից, ծավալից, ինտենսիվությունից կամ դրանց իսպառ բացակայությունից և այլն և այլն:
-
08.09.2014|
15:29
Բարդ ժամանակներ ենք ապրում:
Հասարակության արժեհամակարգը խաթարված է, գնահատման հին չափանիշները չեն գործում, նորերը չկան:
Մաքսային միության ընդդիմախոսներն արդարացիորեն նշում են, թե Սերժ Սարգսյանն իրավունք չուներ միայնակ որոշելու այդ կառույցին Հայաստանի միանալու հարցը:
-
07.09.2014|
11:19
Մի ժամանակ կարծում էի, որ մեր երկրում ապրող մարդկանց համար ամենաանտանելի բանն այստեղ տիրող անարդարությունն է ու զոռբաների լկտիությունը և դրանք են արտագաղթի հիմնական պատճառները:
-
06.09.2014|
17:24
Հետո, երբ հիշողությունը որպես զգացմունքների անսպառ շղթաներից (կարոտի, արած-չարածի համար զղջալ-չզղջալու, տառապանքի-ժպիտ-հրճվանքի) հյուսված ամբողջական փունջ, կշրջապատի պատանդ գերու պես քեզ, իմ մասին պատկերացումներիդ բուրգը կկառուցես` հենվելով մեր անցած ու դեռ անցնող ճանապարհի խորագիր-խորհրդի ներքո, խնդրում եմ...
-
05.09.2014|
18:07
Գյուղի անունը Խարկով էր, հիմա դրել են Նոր Շեն: Իսկ այդ Նոր Շենում ապրում է (ուշադրություն) … ընդամենը մի կին` 78-ամյա Վահանդուխտ Վարդանյանը:
-
04.09.2014|
14:26
Ներքին տեսողութիւնը նոյնքան կարեւոր է, որքան արտաքինը, քանզի անիկա է, որ անմիջապէս կը տեսնէ կեղծն ու անկեղծը, սխալն ու ճիշդը, տգեղն ու գեղեցիկը, կը զգայ վտանգը, չարն ու բարին եւ այսպէս շարունակ:
-
02.09.2014|
14:48
Հայի մի տեսակ կա, որոնց ճանաչելով կամ նրանց արարքները, վարքագիծը տեսնելով` հիասթափվում ես և ցավում, որ նմանները ևս հայ են:
-
01.09.2014|
13:41
Գիտելիքի օրվա առթիվ հանկարծ (կամ էլ ոչ այնքան հանկարծ ) միտս եկավ մի քանի տասնամյակ դեմքի լուրջ արտահայտությամբ կրկնվող-քարոզվող-պարտադրվող մի միտք. «Քանի դեռ ժողովուրդն անգրագետ է, բոլոր արվեստներից կարևորը մեզ համար մնում են կինոն և կրկեսը» (Լենին):
-
30.07.2014|
12:07
Ձեռքս տանում եմ ստեղնաշարին: Ուզում եմ մի նոր գրություն գրել: Մի անբառ կարոտ, մի չպարպված սեր բռնում է ձեռքս: Չի թողնում: Հարցնում եմ՝ ինչի՞ չես թողնում, ուզում եմ մարդկանց մի բան ասել: Եվ կրծքիս տակ լսում եմ պատասխանը. «Դու ուզում ես գրել քո ՍԻՐՈ մասին: Բայց դու ինչպե՞ս կարող ես բառերով պատմել ապրածդ: Մի՜ գրիր»: