Ափս հպեի քղանցքիդ ճերմակ,
Հալվեի՜ն ցեղիս մեղքերը
բոլոր.
Անցնեիր կրկին իր մահճի
կողքով,
Ապրի՜ր` ասեիր:
Մահվան այս ծանր վարագույրները
Վեր համբառնային սիրուդ հպումից,
Թևածեր կյանքդ անվերջ կարծրացած`
Մահից սևացած նրա ոսկորում.
Մեռած սերնդիս խորքից անհատնում`
Հորդար խոնարհում.
Ապաշխարություն: