Թեթև` լույսի պես նուրբ, ընդառաջ
ես գալիս, Տեր իմ,
Սարերի ու ջրերի վրա
տարածելով Հոգիդ,
Շշունջն է լուռ քամին` մեր
ճակատին բեկվում.
«Սուրբ ես, սուրբ ես, Տեր իմ» ավետիսն է
հնչում.
Անեծքներն են քանդվում,
Ջրի ճամփին սափորն էլ չի ջարդվում,
Հայր Աբրահամի փորած ջրհորից
Օրհնությունն է ժայթքում: