Երիքովի պարիսպներն ընկան
ոչ զենքի ուժով,
Այլ երգով, որ առ Քեզ երգվեց հավատքով,
ՈՒ զորությունդ իր գործն արեց:
Արդ հիմա, Տեր իմ, շնչով Քո հզոր,
ՈՒ արագահաս Սրբի մաղթանքով`
Հիշիր տկարիս ու արձակում տուր
Անհավատությանս...
Քո շոյանքը դիր ցավ-պարանոցիս,
Որ անխաղաղության լուծն այս պահին
Ընդմիշտ հեռանա...