Ինչպես հայտնի է, Աֆղանստանից ՆԱՏՕ-ի և նրան հարող երկրների զորքերի դուրսբերումը նախատեսված է 2014 թվականին։ Բայց դեռ 2012 թ. հոկտեմբերի 7-ին աֆղանական «Թալիբան» շարժումը երկրի բնակչությանն ուղղված դիմումում հայտարարել էր, թե «լիակատար հաղթանակ է տարել օտարերկրյա ինտերվենտների նկատմամբ»։ Հայտարարությունը պնդում էր, որ օտարերկրյա զորքերը «այնքան ամոթահար ու նվաստացած են հեռանում Աֆղանստանից, որ դժվարությամբ են փորձում մի որևէ արդարացում մոգոնել դրա համար»։ Իհարկե, Հայաստանի ամերիկամետ քաղաքացիները մեզնից կպահանջեն, որ մենք ավելի շատ հավատանք ոչ թե «Թալիբանին», այլ ԱՄՆ-ի ղեկավարության խոսքին։

Նոյեմբերի 19-ին Վիեննայում հանդիպեցին Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահները: Հանդիպեցին տևական ընդմիջումից հետո, որ պայմանավորված էր Ռամիլ Սաֆարովի` Հունգարիայից Ադրբեջան վերադարձով ու ազգային հերոս հռչակվելով: Հայ-հունգարական դիվանագիտական հարաբերությունները դեռ վերականգնված չեն:

Գլոբալ խաղում տեղի ունեցող դասավորությունների արագությունը շատերի ենթագիտակցությունն է սևեռել նախորդ դարասկզբի` Առաջին համաշխարհային պատերազմին նախորդող նույնական «եռուզեռի» վրա:

Հայաստանյան ներքին և արտաքին քաղաքական օրակարգերը շատ թեժ են ստացվում: Մի կողմում Սարգսյան-Ալիև սպասվող հանդիպումն է` վիլնյուսյան գագաթնաժողովի ֆոնին, մյուս կողմում` ներքաղաքական «հեղափոխություններն» են. Գայ Ֆոքսն իր դիմակները փոխանցել է «կուտակային համակարգին»:

Եվ այսպես, դատելով ըստ ամենայնի, Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանի և Ադրբեջանի նախագահի հանդիպումը, որը հերթական անգամ հովանավորում են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի (ՄԽ) համանախագահները, տեղի կունենա հենց նոյեմբերին։ Համադրելով տարբեր տվյալներ, պետք է սպասել, որ նախագահների հանդիպումը կկայանա մոտավորապես նոյեմբերի 20-ին կամ դրանից շատ չանցած։ Հասկանալի է, թե ինչու հանկարծ 2013 թ. ավարտից առաջ համանախագահները բուռն փորձեր ձեռնարկեցին` «ակտիվացնելու» բանակցային գործընթացն Արցախի հարցի շուրջ։

Ջոն Քենեդիի դուստր Քերոլայն Քենեդիի` Ճապոնիայում դեսպան նշանակվելու կապակցությամբ ԿԱՐԵՆ ՄՆԱՑԱԿԱՆՅԱՆԸ մի քանի հարց է ուղղել «DIPLOMAT.AM»-ին, որոնց պատասխաններն ամփոփված են ԱՐՄԱՆ ՆԱՎԱՍԱՐԴՅԱՆԻ վերոհիշյալ խորագիրը կրող հոդվածում:

Օրերս աշխարհի լրատվամիջոցներում ամեն առումով հատկանշական մի տեղեկություն երևաց այն մասին, թե Մեծ Բրիտանիայի իշխանությունները Հինքլի Փոյինգի հրվանդանում և երկրի հարավ-արևմուտքում ատոմակայաններ կառուցելու վերաբերյալ 26 մլրդ դոլար ընդհանուր արժողությամբ շինարարության պայմանագիր են կնքել չինական GNC ու CNNC և ֆրանսիական EDF ընկերությունների հետ։

Հայ հեղափոխական շաբաթի ավարտին հարուցվեցին քրեական գործեր, և կալանավորվեցին հեղափոխականները: Իրավապահների համար առանձնապես մեծ բարդություն չէ ապացուցել նրանց հանցակազմը, բայց այնքան հեռու է իրականությունից այս ամենը: Զուտ հայկական ֆենոմեն` մի հայտարարված հեղափոխության պատմություն, որ ավարտվեց հեղափոխության մատույցներում:

Ժանրի կանոնները թելադրում են, որ մակընթացությանը հաջորդած տեղատվության ժամանակ ծավալվելու են հիմնական գործողությունները: Գործող անձինք վիճելու են, հաշտվելու են, նորից են վիճելու ու հաշտվելու, նոր իրավիճակ է ստեղծվելու, բոլորը դառնալու են ավելի հասուն, ավելի խելացի, ավելի վճռական կամ անվճռական, խորանալու են իրենց դրական ու բացասական որակների մեջ, փոխվելու ու փոփոխվելու են, նոր հերոսներ են ի հայտ գալու, հներից ոմանք հեռանալու են, հանգուցալուծումը բերելու է տրամաբանական ավարտի: Պիեսի ավարտին, իսկ կյանքը շարունակվելու է:

ԱՊՀ-ի Մաքսային միությանը (ՄՄ) անդամակցության և ոչ թե Եվրամիության (ԵՄ) հետ ասոցացման դեպքում Հայաստանին սպառնացող «աղետի» մասին հիմնական «ողբերգական վայնասունը» հետևում է մնացել արդեն։ Հիմա սաստկանում է այն հարցի քննարկումը, թե ինչ կարող է սպառնալ կամ չսպառնալ մեր երկրորդ հանրապետությանը` Արցախին։