«Խաղաղության համաձայնագրի տեքստի 80-90 տոկոսը, արտգործնախարարի՝ ինձ տրամադրած տեղեկություններով, արդեն համաձայնեցված է»,- Բաքվի վերահսկողությանն անցած Շուշիում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Նա հավելել է, որ Հայաստանին ստիպել են տեքստից հեռացնել Արցախի վերաբերյալ դիրքորոշումն ու տերմինաբանությունը, ինչը ճանապարհ բացեց կարգավորման գործընթացի հետագա զարգացման համար։ Միևնույն ժամանակ, ըստ Ալիևի, «երկու հարց բաց է մնում»։                
 

Տնտե­սա­պես բարդ տա­րի ենք ու­նե­նա­լու

Տնտե­սա­պես բարդ տա­րի ենք ու­նե­նա­լու
03.11.2020 | 00:29

Ե­րեկ խոր­հր­դա­րա­նը սկ­սեց 2021-ի բյու­ջեի նա­խագ­ծի քն­նար­կում­նե­րը։ ՈՒ մինչ պաշ­տո­նյա­նե­րը երկ­րի ֆի­նան­սատն­տե­սա­կան թիվ մեկ փաս­տաթղ­թում առ­կա ա­նո­րո­շու­թյու­նը բա­ցատ­րում էին ռազ­մա­կան ի­րա­վի­ճա­կով, պետք է նկա­տել, որ մինչ այդ էլ մեկ այլ ան­տե­սա­նե­լի թշ­նա­մի՝ կո­րո­նա­վի­րու­սը, խո­շոր հար­ված էր հասց­րել տն­տե­սու­թյա­նը։ Հար­ված հար­վա­ծի հետևից ե­կավ, ու հի­մա, ինչ­պես պա­տաս­խա­նա­տու­ներն են պն­դում, բա­վա­կան բարդ տա­րի ենք ու­նե­նա­լու։

«Ակն­հայտ է, որ 2021-ը լար­ված է լի­նե­լու, բայց ես վս­տահ եմ, որ հա­մա­տեղ աշ­խա­տան­քի ար­դյուն­քում կկա­րո­ղա­նանք բյու­ջե ու­նե­նալ, ո­րում հաշ­վի կառն­վեն հնա­րա­վոր բո­լոր ռիս­կերն ու մար­տահ­րա­վեր­նե­րը»,- հայ­տա­րա­րել է փոխ­վար­չա­պետ Մհեր Գրի­գո­րյա­նը։ Մի կողմ թող­նե­լով տն­տե­սա­կան վի­ճա­կի վրա քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րի ազ­դե­ցու­թյու­նը, փաս­տենք, որ նա­խորդ 2,5 տա­րում Հա­յաս­տա­նի բյու­ջեն, այդ­պես էլ «հե­ղա­փո­խա­կան» զար­գա­ցում չու­նե­նա­լով, թևա­կո­խեց վի­րու­սի ստեղ­ծած ճա­հի­ճը, ո­րից ոչ մի կերպ չի կա­րո­ղա­նում դուրս գալ։
Եվ ա­հա հա­ջորդ մեծ հար­վա­ծը՝ պա­տե­րազմ։ Դժ­վար է ա­սել, թե Հա­յաս­տա­նի տն­տե­սու­թյու­նը ոտ­քի հա­նե­լու հա­մար դեռ քա­նի տա­րի կպա­հանջ­վի, բայց միան­շա­նակ է, որ առն­վազն խո­շոր նե­րար­կում­ներ են պետք։ Այն չն­չին ներդ­րում­նե­րը, որ նա­խորդ 2 տա­րում կա­յին, ոչ մի հարց չեն լու­ծե­լու։ Այս ուղ­ղու­թյամբ հա­մա­լիր աշ­խա­տանք է պետք, սա­կայն այ­սօր էլ հույսն ար­տա­քին պարտքն է։ Մհեր Գրի­գո­րյա­նը չի բա­ցա­ռել, որ պե­տա­կան պարտ­քի շե­մը կբարձ­րա­նա։ Ի­հար­կե, միշտ էլ այդ շե­մի մե­ծա­ցու­մը գե­ղե­ցիկ ձևա­կեր­պում­նե­րով է մա­տուց­վում, հն­չում են հա­վաս­տիա­ցում­ներ, թե գու­մար­ներն ար­դյու­նա­վետ են ծախս­վե­լու, ե­կա­մուտ­ներ են գե­նե­րաց­նե­լու, մինչ­դեռ փաստ է, որ վի­րու­սի ստեղ­ծած խն­դիր­նե­րի պա­րա­գա­յում ար­դեն նկա­տե­լի էին պե­տու­թյան պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րի կա­տար­ման դժ­վա­րու­թյուն­նե­րը, ուր մնաց` պա­տե­րազ­մից հե­տո։


Փոխ­վար­չա­պե­տը ճիշտ է՝ հա­մա­տեղ աշ­խա­տան­քով հնա­րա­վոր կլի­նի բե­կում ար­ձա­նագ­րել, բայց մո­ռա­ցել է ա­վե­լաց­նել, որ հար­կա­վոր են նաև տն­տե­սու­թյու­նից հաս­կա­ցող մաս­նա­գետ­ներ, ի­րենց աշ­խա­տան­քից գլուխ հա­նող, ո­լորտ­նե­րից տե­ղյակ պաշ­տո­նյա­ներ և օր­նի­բուն աշ­խա­տանք, ընդ ո­րում` կա­ռա­վա­րու­թյու­նում, ոչ թե Ֆեյս­բու­քում։

Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 13436

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ