(բաց նամակ ՀՀ ֆինանսների նախարար ԱՏՈՄ ՋԱՆՋՈՒՂԱԶՅԱՆԻՆ և Կենտրոնական բանկի նախագահ ԱՐԹՈՒՐ ՋԱՎԱԴՅԱՆԻՆ)
Ներկայացնում ենք մեր ընթերցող Ռուբեն Ստեփանյանի նամակը աննշան խմբագրմամբ.
Հայաստանի Հանրապետության Գերագույն խորհրդի 1993-ի հունիսի 10-ի որոշման 4-րդ կետով դադարեցվել են ԽՍՀՄ 1992 թ. պետական ներքին շահող փոխառության պարտատոմսերը, խնայբանկի սերտիֆիկատները, գանձապետական պարտատոմսերը և իրային պարտատոմսերը: ԱՊՀ բոլոր երկրներում նշված արժեթղթերի հետգնումը կամ ավարտվել է, կամ դեռ ընթացքի մեջ է, ՀՀ-ում այս հարցը բաց է, չկա որևէ որոշում, մոռացության են տրվել բազմաթիվ մարդկանց կատարած ապահովագրական գումարները:
Միաժամանակ ԽՍՀՄ տարիներին կատարված խնայողությունների դիմաց այսօր չնչին փոխհատուցում է արվում, այն էլ 85 տարին լրանալուն պես, երկար ու հոգեմաշ սպասումներից հետո: Շատերը չեն էլ հասցնում փոխհատուցումն ստանալ, մահանում են: Նման խնդրի առաջ են կանգնած հազարավոր ՀՀ քաղաքացիներ: Նրանցից շատերն այսօր գոյատևում են չնչին թոշակներով, ու ավանդների պատշաճ վերադարձը էական օգնություն կլինի նրանց: Բայց կա նաև խնդրի բարոյական կողմը. ներկա ավանդատուների ջանքերով են ստեղծվել այն բարիքները, որոնց վրա է հենվում մեր ներկա հանրապետությունը, որը ՀԽՍՀ-ի ժառանգորդն է, սակայն որը տեր չի կանգնում իր պարտավորությանը:
Հարգանքով՝ Ռուբեն ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ
Հ. Գ. Հարգելի խմբագրություն, հույս ունենք, որ մեր նամակը կարժանանա հանրապետության ղեկավարության ուշադրությանը, և վերջապես սայլը տեղից կշարժվի: Ավանդատուներս անհամբեր սպասում ենք Ձեր թերթի լույս տեսնելուն: