Այժմ շատ բան (Սիրիայի հարցով) կախված է Թուրքիայի պատրաստակամությունից՝ կատարելու, վերջապես, Ռուսաստանի և Իրանի համատեղ հրամանը՝ Հյուսիսային Սիրիայից բոլոր թուրքերի լիովին դուրսհանումը, ինչը Մոսկվան ու Թեհրանը թուրքական ղեկավարության համար հնչեցնում են դեռ 2016-ի դեկտեմբերից։ Շուտով երեք տարին կլրանա, իսկ Էրդողանն առաջվա պես «սակարկում» է Ռուսաստանի և Իրանի հետ։ Հրաժարվելով ԱՄՆ-ի փոխնախագահ Փենսի հետ հանդիպելուց, Էրդողանն իսկույն նոր «սակարկություններ» առաջարկեց Պուտինին։ Հոկտեմբերի 16-ին նա հայտարարեց, որ պատրաստ է զորքերը հանելու Սիրիայից, եթե ռուսական կամ սիրիական զորքերը երկրի հյուսիսը «մաքրեն» քրդական խմբավորումներից։ «Ես Պուտինին ասացի՝ եթե դուք Մանբիջը մաքրում եք ահաբեկչական խմբավորումներից, շարունակեք, դուք կամ վարչակազմը (Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադի-Ս. Շ.) դա կարող եք ապահովել»,- հայտարարեց Էրդողանը։ Ընդ որում, նա շարունակում է պնդել, որ 30-կիլոմետրանոց «անվտանգության գոտի» ստեղծվի Սիրիայի հյուսիսում՝ Մանբիջից մինչև Իրաքի սահմանը։ Նույն օրն ավելի ուշ, բայց, իհարկե, նախապես իմանալով, որ ամերիկացիներն այդ Մանբիջը լիովին հանձնել են ռուսական ռազմական ոստիկանությանն ու Սիրիայի արաբական բանակին, Էրդողանը թուրքական խորհրդարանում հայտարարեց լրագրողներին, թե իբր Անկարան Մանբիջը գրավելու մտադրություն չունի. «Մենք չենք պնդում, որ մեր զինվորականները ներկա լինեն Մանբիջում»։ Նա նաև նշեց, որ Թուրքիան կցանկանար Մանբիջը վերադարձնել նրա իսկական տերերին՝ սիրիացիներին, և Անկարայի համար կարևոր է, որ այնտեղ ահաբեկիչներ չլինեն։
Բայց ի՞նչ անել, եթե ամեն ինչ չլինի Էրդողանի ուզածով։ Ի՞նչ անել, եթե հայ և ասորի աշխարհազորերը, քրդերին հավասար, կրակով են դիմավորում թուրքերին ու նրանց կողմնակից «չափավոր ընդդիմադիրներին»։ Ի՞նչ անել, եթե աշխարհում ոչ մեկը, այդ թվում՝ ՌԴ-ն և Իրանը, սիրիացի քրդերի այնպիսի կազմակերպությունները, ինչպիսիք են «Ժողովրդավարական միություն» կուսակցությունը (ԺՄԿ), «Քրդական ժողովրդական ինքնապաշտպանության» (ՔԺԻ) ջոկատները և ուրիշներ, չեն համարում «ահաբեկչական կազմակերպություն»։ Իսկ որ սիրիացի քրդերը բացարձակապես նույնպիսի սիրիացիներ են, ինչպես արաբները (սուննիներ, շիաներ, դրուզներ և այլն), հայերը, ասորիները, բեդվինները, հուսով ենք, որ Էրդողանին էլ է հայտնի։ Հոկտեմբերի 16-ին մենք անուղղակի հաստատում ստացանք այն բանի, որ Մոսկվայում ամենևին մտադիր չեն ամեն ինչում ընդառաջելու «բարեկամ Էրդողանին»։ ՌԴ նախագահի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովը լրագրողներին հայտնել է, որ Կրեմլում առայժմ ՌԴ, Թուրքիայի և Սիրիայի առաջնորդներ Պուտինի, Էրդողանի և Ասադի հանդիպումը նախապատրաստելու պլաններ չկան։ Ընդ որում, այդպիսի հանդիպման հնարավորության մասին ավելի վաղ հայտարարել էր մերձավորարևելյան գործերին սովորաբար լավ տեղեկացված «Al Mayadeen» հեռուստաալիքը։ ԶԼՄ-ները հայտնել էին, որ Թուրքիայի և Սիրիայի նախագահները Ռուսաստանի միջնորդությամբ կարող են հանդիպել Սոչիում։ Փաստորեն, Պեսկովը դա հերքում է։ Հավանաբար Մոսկվան հաշվի է առնում նախորդ տարիների նման այժմ էլ միասնական ճակատով հանդես եկող Սիրիայի և Իրանի պաշտոնական շրջանակների տրամադրությունները։
Բացի դրանից, Իրանի ազգային անվտանգության բարձրագույն խորհրդի քարտուղար և պաշտպանության նախկին նախարար Ալի Շամխանին և Սիրիայի գծով ՌԴ նախագահի հատուկ դեսպանորդ Ալեքսանդր Լավրենտևը չորեքշաբթի օրվա հանդիպման ժամանակ քննարկել են տարածաշրջանային և միջազգային վերջին հարցերը, ընդգծել են փոխադարձ կապերի ամրապնդումը քաղաքական, պաշտպանության, անվտանգության և տնտեսական ոլորտներում։ Նրանք քննարկել են նաև տարածաշրջանի վերջին լարվածությունը, ներառյալ Սիրիայի հյուսիսային շրջաններում Թուրքիայի ռազմական գործողությունները։ Շամխանին նշել է ԻՊ-ը վերականգնելու և «Արևմտյան Ասիայում ոչ անվտանգ իրադրություն ցանելու» ԱՄՆ-ի սցենարն ու ընդգծել նման դավադրությունների թուլացման համար տարածաշրջանի երկրների համագործակցության անհրաժեշտությունը։ «Իդլիբում լարվածության վերացումը պետք է լինի ահաբեկչության դեմ պայքարի գլխավոր գերակայություններից մեկը»,- ասել է նա։ Շամխանին նաև հաստատել է Իրանի անհամաձայնությունը Սիրիայում Թուրքիայի գործողությունների առթիվ՝ ավելացնելով, որ տարածաշրջանային հուզումները պետք է լուծվեն միայն սիրիա-սիրիական ու եմեն-եմենյան հակառակորդ կողմերի միջև դիվանագիտական ուղիով։ Անդրադառնալով Կարմիր ծովում իրանական նավթանավի հետ կատարված միջադեպին՝ նա միջազգային ջրային ուղիներում անվտանգության բացակայությունը համարեց տարածաշրջանային ճգնաժամերի գլխավոր պատճառներից մեկը և հայտարարեց, որ «Իրանը կոշտ կերպով հակազդելու է նրանց, ովքեր տարածաշրջանում անկայունություն ու հուզումներ են փնտրում»։
ՌԴ-ի դեսպանորդն իր հերթին նշեց, որ ռուս-իրանական համագործակցությունը կարող է կանխել ահաբեկչության զարգացումն ու վերածնումը և ապահովել տարածաշրջանի կայունությունն ու անվտանգությունը։ Մեր կարծիքով, Լավրենտևն ու Շամխանին ավելի շատ բան են ասել, քան այն համեստ տեղեկությունը, որ տարածել էին իրանական ԶԼՄ-ները։ Բայց Հյուսիսային Սիրիայի և հատկապես Իդլիբ նահանգի իրադրության հարցում Ռուսաստանը որևէ տարակարծություն չունի Թեհրանի ու Դամասկոսի հետ և լավ գիտի, որ Իդլիբի և այն օկուպացրած ահաբեկիչների հարցում Էրդողանը «գցում» է և Ռուսաստանին, և Իրանին։ Այսինքն, եթե դերծովակալ Շամխանիի օրակարգը ռուսական կողմն ընդունել է, ապա նա և Լավրենտևը քննարկել են հենց այն հարցը, թե ինչպես կարող են իրենց երկու պետությունները «փափուկ կերպով» ստիպել, որ Թուրքիան հեռանա Սիրիայի ողջ տարածքից։ Մյուս կողմից, հաշվի առնելով, որ Շամխանին խոսել է «եմեն-եմենյան հակառակորդ կողմերի» մասին, պետք է ընդունել, որ Լավրենտևն Իրանին առաջարկել է քննարկել Սաուդյան Արաբիա և ԱՄԷ վերջերս ՌԴ նախագահ Պուտինի կատարած այցերի արդյունքները։ Հասկանալի է, որ Պուտինի նպատակն է եղել Պարսից ծոցի միապետներին համոզելը, որ դադարեցնեն մարտական գործողությունները Եմենում, և դրանում մենք տեսնում ենք նաև Թեհրանի խնդրանքը Մոսկվային, որը, ամենայն հավանականությամբ, ՌԴ ղեկավարությունը որոշել է հարգել։ Սիրիական ու եմենյան կարգավորումների խնդիրների միավորումը (Շամխանիի կողմից) «մի փաթեթի մեջ» վկայում է, որ Ռուսաստանն ու Իրանը նույն կերպ են հասկանում ամբողջ Մերձավոր Արևելքում կայունացման և ապառազմականացման գործընթացների խնդրի էությունը։
Այնուամենայնիվ, այսօր առաջնայինը թուրքական ներխուժումն է Սիրիա։ Թվում է, թե Լավրենտևն ավելի շատ լսողի դերում էր, քան առաջարկողի։ Հատուկ ուշադրություն դարձնենք հետևյալ նրբերանգին. «Շամխանին նշել է ԻՊ-ը վերականգնելու և Արևմտյան Ասիայում ոչ անվտանգ իրադրություն ցանելու ԱՄՆ-ի սցենարը»։ Լավրենտևը Թեհրանում հյուրընկալվել է այն բանից երկու օր հետո, երբ Իրանի դատական իշխանության ղեկավար և, ի դեպ, Իրանի նախագահի նախկին թեկնածու Սեյեդ Էբրահիմ Ռաիսին խոր անհանգստություն հայտնեց այն առնչությամբ, որ Թուրքիայի ներխուժումը Սիրիա կարող է ԻՊ ահաբեկչական խմբավորումը վերադարձնել տարածաշրջան։ «Վտանգ կա, որ ամերիկացիների ու սիոնիստների ստեղծած, տարածաշրջանում ամենամեծ հանցագործությունները կատարած ԻՊ-ը, որի ձեռքերը թաթախված են տարածաշրջանի ժողովուրդների արյան մեջ, շնչելու և նոր հանցագործություններ է կատարելու,- Թեհրանում դատական պաշտոնյաներին դիմելով՝ ասել է Ռաիսին։- Դրանից վատ միայն տարածաշրջանում մուսուլմանների նկատմամբ դատաստանն է, որը ոչ մեկն ընդհանրապես չի հանդուրժի»։ Ռաիսին հույս է հայտնել, որ թուրքական կառավարությունն անհապաղ կնահանջի միջազգային սահմաններից այն կողմ։
Ինչ-որ մեկը կարող է ասել, թե Իրանը դիտմամբ է խտացնում գույները, որպեսզի Ռուսաստանն իրեն կապված պահի և նրա օգնությամբ հասնի տարածաշրջանում իր նպատակներին։ Թերահավատներին մի գլուխկոտրուկ ենք առաջարկում. մոտ մեկ շաբաթ առաջ ԱՄՆ-ի բանակի նախկին սպա Սքոթ Բենեթը հայտարարություններ արեց, որոնք լիովին հերքում են ԱՄՆ-ի և Իսրայելի իշխանությունների կեղծապատիր պնդումները թե՛ Մերձավոր Արևելքում Իրանի քաղաքականության էության, թե՛ Իրանի ԻՀՊԿ-ի «Կոդս» հատուկ ջոկատի հրամանատար, գեներալ-մայոր Սոլեյմանիի գործունեության բնույթի մասին։ «Իրանական «Կոդսի» ղեկավար Կասեմ Սոլեյմանիի ռազմավարությունը խափանում է ԱՄՆ-ի և Իսրայելի պլանները,- հայտարարել է Սքոթ Բենեթը, որն այժմ առաջատար վերլուծաբան է Սան Ֆրանցիսկոյում։- Իր դիվանագիտական ու զինվորական ազդեցության շնորհիվ Սոլեյմանին կարողացել է խափանել ԱՄՆ-ի և Իսրայելի դավադրություններն ու քարոզչությունը»։ Այնուհետև Բենեթը, թերևս այն փոքրաթիվ ամերիկացի զինվորականներից մեկը, որոնք գիտեն ճշմարտությունը Մերձավոր Արևելքում ահաբեկչության ակունքների մասին, հայտարարել է. «ԱՄՆ-ը, Սաուդյան Արաբիան և Իսրայելը ստեղծել են ահաբեկչական ԻՊ խմբավորումը, որն այնքան շատ աղետներ է բերել։ Միևնույն ժամանակ այս գործողությունները համաշխարհային առաջնորդներին միավորել են տվյալ չարիքին դիմակայելու համար։ Հենց գեներալ Սոլեյմանիին էլ հաջողվել է ոչնչացնել խելացնոր, դաժան, արմատական ԻՊ-ականներին, որոնք փորձում էին ստրկացնել ողջ աշխարհը»։ Ինչպես ցույց է տվել Բենեթը, «ամերիկա-իսրայելական դավադրությունների, միջազգային հարձակումների և քարոզչության նկատմամբ Սոլեյմանիի հաղթանակի ռազմավարությունը եղել է մարտավարական հաղորդակցության և զինվորական ու դիվանագիտական ազդեցության զուգորդում։ Նրա հանգիստ ու ճշգրիտ ելույթները մեծ չափով ազդել են Իրանին համակրող երկրների կարծիքի վրա։ Նա ակտիվորեն դիմակայում է արևմտյան քարոզչությանը, որը բազմիցս փորձել է Իրանին մեղադրել իբր ահաբեկչությանն աջակցելու մեջ»։ Ամերիկացի նախկին սպան նշում է, որ «իրանցի գեներալը ցույց տվեց ամբողջ աշխարհին, որ Իրանը չի աջակցում արմատական խմբավորումներին, հակառակը, կանգնեցնում է նրանց։ Նույնիսկ ԱՄՆ-ի նախագահն ասաց, որ «իրանցիներն ԻՊ-ն ատում են Ամերիկայից ավելի», հիշեցրել է Բենեթը։ Սոլեյմանիի հրամանատարությամբ Սիրիայում, Իրաքում և Լիբանանում ուժերի կամավոր զորահավաքը կարևոր դեր է խաղացել գերիշխող պետությունների և նրանց հետ կապվածների ջախջախման գործում։ «Սոլեյմանին գիտակցեց, որ ահաբեկչության հետ հակամարտությունում անհրաժեշտ է պայքարել ոչ թե հետևանքի, այլ պատճառի դեմ,- ընդգծում է Բենեթը։- Սոլեյմանիի գործողություններն ու կոչերը բացեցին Իրաքի, Հորդանանի, Սիրիայի, Պակիստանի, Ռուսաստանի, Չինաստանի առաջնորդների աչքերը և նրանց մղեցին «սև ժանտախտի»՝ ԻՊ-ի ահաբեկիչների դեմ պայքարի։ Նրա հայտարարություններից ու կոչերից հետո բազմաթիվ երկրներ միացան արմատական տարրերի դեմ մղվող մարտական գործողություններին։ Այսպես, այդ կոչերին արձագանքեցին այնպիսի հզոր պետություններ, ինչպես Ռուսաստանն ու Չինաստանը։ Նրանք սկսեցին զինյալների դեմ ակտիվորեն պայքարել Իրանի հետ համատեղ։ Ապագան պատկանում է Իրանին, և աշխարհի ժողովուրդները երախտապարտ են լինելու այդ մեծ ազգին ամբողջ աշխարհում ԻՊ-ականներին ոչնչացնելու գործում օգնության և ազատության պաշտպանության համար»։
Հետաքրքիր է, որ ամերիկացի զինվորականներն առաջին անգամ չէ, որ աշխարհին հայտնում են ճշմարտությունն այս կամ այն տարածաշրջանի գործերում Ամերիկայի իրական դերի մասին։ Ցավոք, նրանք ճշմարտությունը բացահայտում են միայն ԱՄՆ-ի բանակից պաշտոնաթող լինելուց հետո։ Իրանցի գեներալ Սոլեյմանին, իհարկե, իր երկրի հայրենասերն է։ Իրանական ԶԼՄ-ները բազմիցս նշել են, որ նա իր ամբողջ կյանքով ու «Կոդս» հատուկ ջոկատում ծառայությամբ տասնյակ միլիոնավոր իրանցիների ոգեշնչում է, որ սիրեն իրենց երկիրը, մշակույթը, ընտանիքը, հարազատներին ու մերձավորներին։ Բայց թե ինչ է կատարվել ամերիկացի պաշտոնաթող սպա Բենեթի հոգեկանում, որ նա սկսել է հասկանալ ու քարոզել գեներալ Սոլեյմանիի դերը, դժվար է ասել։ Գուցե «Կոդսի» հրամանատարի դեմ հերթական դավադրության տապալու՞մն է դարձել նրա գլխուղեղի աշխատանքի արագացման կատալիզատորը. չէ՞ որ մինչև 2019 թ. հոկտեմբերը ԱՄՆ-ի զինվորականները գերադասում էին ոչինչ չասել Սոլեյմանիի մասին։ Իսկապես, ինչո՞վ գլուխկոտրուկ չէ, եթե հաշվի առնենք, որ ՌԴ-ի և Իրանի նպատակները համընկնում են 100 տոկոսով. թույլ չտալ, որ ահաբեկչության վարակն Իրաքից ու Սիրիայից տարածվի մինչև Իրանի ու Ռուսաստանի սահմաններ, այդ թվում՝ Այսրկովկաս։ Եվ այդ գլուխկոտրուկը, գոնե այն մասով, որ գտնվի այն հարցի պատասխանը, թե որքան է ճիշտ կամ սխալ պաշտոնաթող սպա Բենեթը, պետք է լուծեն բոլոր ռուսատյացներն ու իրանատյացներն արդեն այսօր, քանի դեռ Ռուսաստանն ու Իրանը «զբաղված» են Հյուսիսային Սիրիայով ու Թուրքիայով... Իսկ հոկտեմբերի 16-ին Սիրիայի արաբական բանակը վերջապես՝ 2014-ից հետո առաջին անգամ մտավ Էր Ռաքքա։ Ինչ-որ ռազմադաշտային աղբյուր հայտնել է «Ռիա նովոստի» գործակալությանը, որ սիրիական բանակի առաջատար ջոկատները քաղաքի վերևում բարձրացրել են Սիրիայի դրոշը, Էր Ռաքքայում տեղաբաշխել դիտակետեր և իրենց հսկիչ անցակետերը։ Այժմ տեղին է հարցնել, թե թուրքերն ինչքա՞ն շուտ կհեռանան Աֆրինից, Աազզազից, Ջերաբլուսից և ոչ այնքան վաղուց օկուպացված այլ քաղաքներից։ Ինչպես տեսնում ենք, սիրիացի քրդերը Սիրիայի արաբական բանակին ու Ռուսաստանի ռազմական ոստիկանությանն անարգել հանձնում են գործնականում այն բոլոր տարածքները, որոնք վերահսկվում էին ՍԺՈՒ-ի ջոկատների կողմից։
Պարզ է մեկ բան. Էրդողանի պլանները տապալվել են, նրան չի հաջողվի վերահսկել Հյուսիսային Սիրիայի հողերը Մանբիջից մինչև Իրաքի սահմանները։ Ավելին, թուրքերի նախագահն արդեն հասկանում է, որ եթե ՍԺՈՒ-ի քրդերն անգամ ընկել են Անկարայի ու Վաշինգտոնի լարած թակարդը, ապա հիմա Թուրքիան է կրկնակի թակարդում։ Մի կողմից ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի հետ հարաբերությունների վատացման սպառնալիքն է, մյուս կողմից՝ Ռուսաստանի, Իրանի և Չինաստանի հետ հարաբերությունների վատացման սպառնալիքը։ Ես, ազնվորեն, չեմ ցավակցում Թուրքիային, թուրքերին և անձամբ Էրդողանին։ Ինչ որ ցանում ես, այն էլ հնձում ես։
Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ