Նիգերում ռազմական հեղաշրջում տեղի ունեցավ: Ֆրանսիայի վերջին վասալն էր Աֆրիկայում տապալված ռեժիմը, և պեդոֆիլիա հետևանք Մակրոնը ծանր է տանում այս դեպքը: Քանի որ Ֆրանսիան, ինչպես ասում են, կմնա առանց ուրանի, իսկ Նիգերի ուրանի վրա ֆրանսիացիք նստել են դեռ 1970-ականներից, հսկայական ներդրումներ կատարել: Սա ուրախալի լուր է, ի վերջո, եթե մի բանը վնասում է Արևմուտքին, մեզ օգուտ կբերի:

Արցախը գիտե՞ք երբ հանձնման վտանգվեց ու ստորադասվեց․․․

Հայերը բողոքոմ են, որ ռուսները չեն օգնում Արցախին։ Իսկ ի՞նչ ենք արել մենք։ Մենք դավաճանել ենք մեր հավատարիմ դաշնակցին, Թուրքիային և Արևմուտքին բերել ենք Ռուսաստանի թիկունքը։ Մենք մոռացել ենք, որ առանց Ռուսաստանի Հայաստանը նույնիսկ մի օր չի գոյատևի։ Այսօր թուրքական տանկերը 30 կիլոմետր են հեռու Երևանից։

Երեկ Սերգեյ Լավրովը իր ամփոփիչ հայտարարության մեջ անուղղակի ցույց տվեց, թե որքան է Հայաստանի և Արցախի ֆիզիկական գոյությունը կախված ՆԱՏՕ-ի նկատմամբ Ռուսաստանի հաղթանակից։ Մեզ համար դա ուղղակի կենսական անհրաժեշտություն է։

Ահա թե ինչ է ասել երեկ Ս. Լավրովը. «Հայկական կողմը հասկանում և ընդունում է, որ անհրաժեշտ է համոզել Ղարաբաղի հայերին՝ եկել է պաշտոնական Բաքվի ներկայացուցիչների հետ հանդիպման ժամանակը։ Դա հնարավորություն կտա համաձայնեցնել նրանց իրավունքներն ադրբեջանական օրենսդրության շրջանակներում։ Բաքուն և Երևանը փոխադարձ հիմունքներով պատրաստ են երաշխիքներ տրամադրել իրենց տարածքներում ազգային փոքրամասնությունների իրավունքների ապահովման համար»։

Հայոց պետականությունը դեռ էն գլխից անցել է հրի և սրի միջով և որքան դժնի են եղել օրերը, այնքան արագ են փոխվել իշխանությունները:

Մի քանի անգամ, տարբեր հարցադրումներում կրկնելով, որ Հայաստանը «կոնֆրոնտացիոն ռեժիմ»-ով չի կարող զարգանալ, Նիկոլը կրկին մանիպուլացնում ու մարդկանց ուղղեղները լվանալու իր գործն է անում:

Երեկ անդրադարձել էի Սերժ Սարգսյանի նամակին` Պուտինին, Բայդենին, Մակրոնին:

Որպեսզի այդ մտածողությունը լիներ, պետք էր նախ բարոյական կրթություն և դաստիարակություն։ Այնպիսի բարոյական կրթություն, որը կդառնար նախ Մարդ, ապա և Հայ ձուլելու հնոց, որտեղ կթրծվեին ապագայի ստրատեգները, նորարար գիտնականները, մտավոր ընտրանիները, հանրային աղետի հրշեջները, հոգու և մտքի դարբինները։ Եվ այդ բոլոր ՄԱՐԴԻԿ կլինեին ՀԱՅԿԱԿԱՆ հովանու ներքո։

Պատկերացրեք երկու պատերազմող երկրներ։ Դրանցից մեկը շրջափակման մեջ է պահում մյուս կողմի հայրենակիցներին և ամենօրյա սպառնալիքներ հնչեցնում։ Նա ցինիկաբար իր ներկայացուցչին ուղարկում է հակառակորդ կողմի մայրաքաղաք, որպեսզի ասուլիսով ներկայացնի իր պահանջները և հերթական սպառնալիքները։ Ավելին, թշնամական երկրի ներկայացուցչի անվտանգությունն ապահովելու համար, նրան ուղեկցում են հարյուրավոր թիկնապահեր։