Ես յոթ տարեկան էի, եղբայրս` երեք: Գաղթի ճանապարհին կորցրել էինք մեր մեծ ընտանիքը: Մեր հարազատներից շատերին դաժանորեն սպանել էին մեր իսկ աչքի առաջ: Դեր- Զորի կիզիչ արևների տակ թափառում էինք. անվերջանալի ու մղձավանջային «ճամփորդություն»… Շուտով փոքրիկ եղբորս ուժերն ու համբերությունը սպառվեցին: Նա ի վիճակի չէր քայլ անգամ անելու, իսկ ես այլևս ուժ չունեի՝ նրան գրկած տանելու: Շատ խնդրեցի, որ մեզ հետ դեպի անէություն քայլող մարդիկ գրկեին եղբորս, սակայն նրանք բոլորովին անհաղորդ մնացին իմ աղերսներին... նրանք, ասես, այլևս կենդանի չէին: Նրանք այլևս դադարել էին երկինք նայել. վախենում էին, թե այն փուլ կգա իրենց գլխին:

Կարծես արդեն ակնհայտ են դառնում Արցախի հանձնման, ադրբեջանանպաստ լուծման այն ճանապարհային քարտեզի իրողությունները, որոնք քննարկվել են Պրահայում Փաշինյան-Ալիև-Միշել-Մակրոն հանդիպման ընթացքում՝ Մակրոնի քավորությամբ, Շարլ Միշելի օրհնությամբ:

Ո՞րն է գերտերություն լինելու գլխավոր չափորոշիչը: Պատերազմ սկսելու կամ հրահրելու և այդ պատերազմը դադարեցնելու ունակությունը: Տնտեսական զարգացածությունը դեր չի խաղում:

27 տարի շարունակ Հայաստանը միջազգային փոխհարաբերություններում իր կայուն վարկն ու կշիռն ունեցող սուբյեկտ էր, որի հետ հաշվի էին նստում բոլորը, ընհուպ, այդ հարաբերությունների օրակարգ թելադրող մի քանի գերտերություններ... և այդ ամենը, բացառապես, ազատագրված Արցախ ունենալու շնորհիվ:

Մի օր մի մարդ, որը սեր ուներ հինաոճ իրերի նկատմամբ, հնավաճառի խանութում տեսավ թեյի գավաթ: Երբ հիացած ձեռքն առավ գավաթը, այն անսպասելիորեն սկսեց զրուցել իր հետ և պատմեց. « -Հիմա դու հիանում ես ինձանով, բայց միշտ չէ, որ ես այսքան գեղեցիկ եմ եղել: Մի ժամանակ ես կավի մի կտոր էի: Հազարավոր տարիներ անիմաստ ընկած էի գետնին: Աչքիս առաջ անցան դարեր, ծնվեցին ու կործանվեցին քաղաքակրթություններ, իսկ ես դեռ սպասում էի՝ ինքս էլ չիմանալով, թե ինչի:

Արմենը երեկ աշխատանքի էր, ու թեև օրը շաբաթ էր, բայց երկրորդ աշխատանքից էր վերադառնում` երկրորդ չգրանցված. դե, տուն է պահում, այլ ելք չկա, ցածր աշխատավարձերով ու բարձր տոկոսադրույքներով բանկեր ունեցող երկրի քաղաքացի է:

Իմ մոլորակը մեռած մոլորակ է: Այստեղ միշտ մութ է: Իմ մոլորակի օդում կախված է արյան հոտը: Իմ մոլորակի գետերը ցամաքել են, չնայած որ ամեն օր անձրև է գալիս:

Մե՛ր բանակը, մե՛ր Արցախը, մե՛ր Հայրենիքը պահելուն հասանելիք գումարներով ճո՛խ վարձատրվող, ստվարակազմ անձնական անվտանգության համակարգ է պահում, մեզ պատժելու-ճզմելու կազմ ու պատրաստ, գերմոդեռնիզացված «պարեկա-ոստիկանական» ճո՛խ վարձատրվող ստվարակազմ համակարգ է պահում, իր «փրկչական» անհեթեթ ու անբարո ծրագրերը կյանքի կոչելու անվերապահորեն պատրաստ, ճո՛խ վարձատրվող ստվարակազմ «պետական կառավարման համակարգ» է պահում, մի «թուլաբաժին» էլ հատկացնում ու մեզ համար,ո՜վ հրաշք՝ասֆալտ է անում...և մուննաթ է գալիս մեզ վրա, որ ԼԱՎ Է ԱՆՈւՄ: Եթե որևէ մեկի դուրն էլ չի գալիս նման գնով փռված ԱՍՖԱԼՏԸ, ապա թող պատրաստվի նրա վրա փռվելուն ու պատերին ծեփվելուն: Ի՞նչ բանակ, ի՞նչ Արցախ, ի՞նչ Հայրենիք՝ կարևորը ԱՍՖԱԼՏՆ է և «հեղափոխական իշխանության» բարեկեցիկ ապրելակերպը :

Այսօր թուրքական լրատվամիջոցները ակտիվ տարածում էին Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի մասնակցությամբ ինչ-որ փառատոնի տեսանյութ: Բուն իմաստը իհարկե Էրդողանին ողջ-առողջ հանրություն վերադարձնելու քարոզն էր: Իսկ ի՞նչ գործ ուներ Իլհամ Ալիևն Էրդողանի ավտոմեքենայի ղեկին:

Այստեղ համագործակցում են Տիկտոկն ու Քննչական կոմիտեն, իսկ Երևան-Կապան հավանական չվերթի, հնարավոր ավիատոմսն արժենալու է 80 000 ՀՀ դրամ: