ՈՒկրաինայի հետ Թուրքիայի ռազմատեխնիկական համագործակցությունը տարակուսելի է՝ Hurriyet թերթին տված հարցազրույցում հայտարարել է ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը. «Թուրքական զենքն օգտագործվում է ՈՒկրաինայի զինված ուժերի կողմից ռուս զինվորականների և խաղաղ բնակիչների սպանության համար։ Սա չի կարող տարակուսանք չառաջացնել թուրքական ղեկավարության կողմից միջնորդական ծառայություններ մատուցելու պատրաստակամության մասին հայտարարությունների ֆոնին»,- շեշտել է Լավրովը։               
 

ԱՄԷ-ն ապրելու համար լավագույն երկրներից մեկն է

ԱՄԷ-ն ապրելու համար լավագույն երկրներից մեկն է
11.04.2017 | 11:57

Տարիների ընթացքում ԱՄԷ-ի կրած փոփոխությունների և առաջընթացի մասին, բացի փաստաթղթերից, փաստագրական լուսանկարներից, կարող են վկայել նաև մարդիկ, ովքեր տասնամյակներ են այստեղ ապրում և իրենց մաշկի վրա են զգացել այդ փոփոխությունները: Իմ զրուցակիցն Աբու Դաբիի հայ համայնքի ներկայացուցիչներից ԱՆԻ ԲԱՐՍՈՒՄՅԱՆՆ է, որ երեսուներեք տարի ապրում է ԱՄԷ-ում: Նա պայմանների բերումով սկզբում ապրել է Շարժա էմիրությունում, հետո հաստատվել մայրաքաղաք Աբու Դաբիում: Զրուցակիցս նաև տասներկու տարի աշխատում է երկրի առաջատար բանկերից մեկում՝ «Շարժա» բանկում:

Ի՞նչ են նրան տվել ԱՄԷ-ում ապրած տարիները. «Ամենակարևորը՝ ընտանիքս է այստեղ ապրել: Երեք զավակներս էլ այստեղ են ծնվել և մեծացել: Երեսուներեք տարի այստեղ ապրելը կյանքիս կեսից ավելի է: Աշխատանքս, զավակներս, բարեկամներս… կյանքս հիմա այստեղ է: Սկզբում Կանադայից եկանք Շարժա՝ ընդամենը երկու տարով: Ամենը, ինչ որ գնում էինք, գնում էինք Կանադայի համար: Բայց մնացինք: Իսկ հետո տեղափոխվեցինք Աբու Դաբի: Հիմա, եթե հարցնեն որտեղից ես, կասեմ Աբու Դաբիից»: Ինչպես նկատեցիք, մենք խոսում ենք երկու էմիրությունների՝ Աբու Դաբիի և Շարժայի մասին: ԱՄԷ-ի էմիրությունների տարբերություններն ակնհայտ են: Դրանք պայմանավորված են բազմաթիվ հանգամանքներով: Իսկ ինչպիսի՞ն են այդ տարբերությունները զրուցակցիս տեսանկյունից: Նրա խոսքով՝ նախկինում Աբու Դաբին բյուրոկրատական քաղաք էր, որտեղ մարդիկ հիմնականում աշխատում էին նավթարդյունաբերության ոլորտում և պետական կառույցներում: Կյանքը հանդարտ էր, աշխատաժամերը՝ կարճ, այսօր պատկերը փոխվում է, Աբու Դաբին աշխուժանում է, տարբեր ոլորտներում է զարգացում նկատվում. «Իսկ Շարժան և Դուբայը տարբեր են, ավելի ինդուստրիալ են, ավելի շատ գործարաններ կան, մարդիկ ավելի երկար են աշխատում, կյանքը տարբեր է: Հնարավոր է, որ ես էլ ժամանակի ընթացքում փոխվեցի, ավելի հանդարտվեցի, վարժվեցի այս կյանքին: Հիմա, եթե ինձ ասես Շարժա կամ Դուբայ գնա, անմիջապես հետ կգնամ: Ցանկացած մայրաքաղաք, ի տարբերություն մյուս քաղաքների, տարբեր մտածելակերպ ունի, մանավանդ եթե տարբերություն կա ինդուստրիալ կամ այլ առումով: Բոլոր էմիրություններն են ապահով զավակներ մեծացնելու համար:

Կառավարությունը հետևում է երկրի անվտանգությանը, և որևէ մեկը չի կարող սխալ քայլ կատարել: Անչափ հետաքրքիր է երեխաների համար, բավական անելիքներ ունեն այստեղ»: Ի դեպ, տիկին Անիի զավակները դպրոցական տարիներին սովորել են ԱՄԷ-ում, իսկ բարձրագույն կրթություն ստանալու համար տեղափոխվել Կանադա: ԱՄԷ-ում էլ կան համալսարաններ, ինչո՞վ է պայմանավորված նրանց Կանադա ուղարկելը: Նրա խոսքով՝ առաջին հերթին զավակները Կանադայի քաղաքացիություն ունեն, երկրորդ՝ չնայած ԱՄԷ-ի բազմաթիվ առավելություններին, այս երկիրն իրենց չի պատկանում, և մի օր բոլորն էլ պետք է մեկնեն: Ծնողներն ավելի հեռատես են գտնվել. «Զավակներս Կանադայում, Ամերիկայում կամ Եվրոպայում պետք է աշխատեին: Ավելի լավ էր համապատասխան կրթություն ստանային: Այնտեղ բոլորովին տարբեր է, չեն ընդունում այստեղի փորձառությունը»: Կարելի է ասել՝ ծնողների ներդրումն արդարացվել է: Կրթություն ստանալուց հետո երեքն էլ աշխատում են և կարողացել են մասնագիտական ասպարեզներում իրենց դրսևորել: Նրանցից մեկը վերադարձել է ԱՄԷ, այստեղ է ապրում և աշխատում, երկուսը մնացել են Կանադայում: Տիկին Անին վստահեցնում է՝ հարմար առիթով նրանք միշտ նշում են, որ ծնվել և մեծացել են ԱՄԷ-ում: Այդ տարիները վառ են նրանց հիշողության մեջ:


Անի Բարսումյանն ինքնավստահ, հեշտ հարաբերվող, իր ասպարեզում կայացած կին է: Իսկ ի՞նչ դեր ունի այդ ամենում ԱՄԷ-ն. «Կանանց իրավունքներն այստեղ պաշտպանված են: Այս երկիրը շատ բաց է: Ընդհանրապես անապատի ժողովուրդը միշտ հյուրընկալ է եղել, ընդունել է տարբերությունները: Ես, կին լինելով, որևէ դժվարության աշխատանքի ասպարեզում չեմ հանդիպել: Երբ գործդ գիտես, երբ գիտես, թե ինչ ես անում, հարգանքով և ինքնավստահությամբ ես մոտենում ցանկացած հարցի, խնդիրները լուծվում են»: Նրա խոսքերից դատելով՝ ԱՄԷ-ն կրթությունը, մասնագիտական կարողություններն ըստ արժանվույն գնահատող երկիր է, այդուհանդերձ, դժվարություններ էլ կան . «Դժվարություններ, իհարկե, կան, որոնց հանդիպում են թե՛ տղամարդիկ, թե՛ կանայք: Սահմաններ կան, որոնք կարող ես հաղթահարել, կան սահմաններ, որոնք չես կարող, և պետք է կյանքն ընդունես այնպես, ինչպես կա»: Ոմանց հաջողվում է ընդունել երկրի նիստուկացը, գրված ու չգրված օրենքները և իրենց ինքնությունը չկորցնելով առաջ շարժվել: Առավել աշխատասերները կատարելագործվում են իրենց մասնագիտության մեջ, նոր լեզուներ սովորում կամ նոր ոլորտներ ուսումնասիրում: ԱՄԷ-ն արագ զարգացող երկիր է, որը լճացում չի հանդուրժում: «ԱՄԷ-ում նորարարական, ստեղծագործական մտքով մարդկանց են փնտրում: Օրինակ, Դուբայում մեծ պահանջարկ ունեն մեդիայի, գովազդի ասպարեզի մասնագետները, ստեղծագործական մասնագիտություններն են պահանջված: Նաև պահանջված են մաթեմատիկոսները, ինժեներները: Պահանջված են նաև նոր մասնագիտություններ բերողները, ովքեր կարող են նաև տեղի ժողովրդին սովորեցենել: Այստեղ պետք է բարձր մակարդակի մասնագետ լինել»:


Երեսուներեք տարի ԱՄԷ-ում ապրելով՝ տիկին Անին բոլոր մանրամասներով ճանաչում է երկիրը, կարող է օգտակար խորհուրդներ տալ նոր տեղափոխվողներին. «Սա ինտերնացիոնալ երկիր է: Պետք է բաց լինել, պետք է ընդունել, որ բոլոր մարդիկ տարբեր են, տարբեր դաստիարակություն ունեն: Եթե միտքդ բաց գաս, շատ ավելի սիրով կընդունես այստեղի կյանքը, ավելի կսովորես, ավելի կառնես և ավելի կկարողանաս տալ: Նաև շատ հանգիստ և արևոտ է: Եթե ակտիվ հանգիստ ես սիրում, շատ անելիքներ կան: Ապրելու հաճելի տեղ է»: Նրա խոսքով՝ ԱՄԷ-ն ապրելու համար լավագույն երկրներից մեկն է, թեև ժամանակավոր բնակության վայր է: Զրուցակիցս չի բացառում՝ հնարավոր է, որ ապագայում մարդիկ այստեղից հեռանալու կարիք չունենան և մշտական բնակություն հաստատեն: Նրա խոսքով՝ կառավարությունն այդ ուղղությամբ քայլեր է ձեռնարկում:

Համասփյուռ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
ԱՄԷ-ում մեր սեփական թղթակից

Դիտվել է՝ 18664

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ