ՌԴ նախագահի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովն իրազեկել է, որ Պուտինն առայժմ կոնկրետ պլաններ չունի Թրամփի հետ շփումների առնչությամբ։ ՌԴ նախագահը հրապարակավ շնորհավորել է Թրամփին հաղթանակի առիթով այն օրը, երբ, WP տվյալներով, տեղի են ունեցել նրանց հեռախոսային բանակցությունները։ Պուտինը մեկ անգամ ևս ընդգծել է, որ հակամարտության կարգավորումը հնարավոր է միայն Կիևի կողմից իրողություններն ընդունելու պայմանով, այն է՝ Ռուսաստանի կողմից ՈՒկրաինայի տարածքի 20 տոկոսի զավթմամբ։               
 

Դավիթ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ. Պերճ Զեյթունցյանն այսօր հավանաբար կասի. «Ես առաջին անգամ դարձա յոթանասունհինգ տարեկան»

Դավիթ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ. Պերճ Զեյթունցյանն այսօր հավանաբար կասի. «Ես առաջին անգամ դարձա յոթանասունհինգ տարեկան»
18.07.2013 | 12:27

Գրողն ու ժամանակը մշտական մրցակցության մեջ են, ընդ որում, երկրորդը շարունակ փորձության է ենթարկում առաջինին: Սա դրամատիկ վիճակ է, հաճախ`սայթաքուն, բայց Պերճ Զեյթունցյանի ամբողջ գրական ճանապարհը վկայում է, որ նա հաճույքով է մտնում այդ մրցակցության մեջ: Երբեմն էլ նաև`սեփական նախաձեռնությամբ: Բանավեճը նրա տարերքն է`լինի գեղարվեստական, պատմափիլիսոփայական, թե քաղաքական: Նա գիտե, որ գրականությունը ծնվում է մի տեսակ անհաշտությունից, երբ մարդն ըմբոստանում է ճակատագրի կամակորության կամ պարտադրանքների դեմ: Մարդը, իսկ շատ դեպքերում նաև ժողովուրդը, եթե հայկական ճակատագի´րը վեր առնենք:
Զերթունցյանի առաջին լիրիկական վիպակները` «Մեր թաղի ձայները» ու «Մեզանից հետո», որոնց մեջ պահպանվել է 60 - ականների ամբողջ ռոմանտիզմը`ստալինյան վանդակից հետո կյանք մտնող սերնդի շնչառություն, կարդում էր ամբողջ ուսանողությունը: Ի դեպ, ոչ միայն հումանիտար: Մեկը, վերջապես, խոսում էր ոչ միայն երիտասարդության մասին, այլև` նրա անունից: Փույթ չէ, որ պաշտոնական մի զեկուցման մեջ այդ վիպակները համարվեցին «անգլո-ամերիկյան դեսանտ»: Այսինքն, հեղինակը դրսից է, հայրենադարձ է, օտարոտի մտածողություն է բերել ու ճգնում է արհեստականորեն պատվաստել սովետական գրականությանը: Բայց քննադատված վիպակների իրականությունը հենց այդ տարիների Երևանն էր, գործող անձինք էլ մենք էինք` վերազարթնող ժամանակի պատանիներս, իհարկե` «աստղաճակատ», իսկ հեղինակն էլ` դեռ երեսունը չբոլորած:
Բայց շատ չանցած պարզվեց, որ նախևառաջ իր ժամանակակիցների հետ երկխոսության մեջ մտնելու նպատակներ հետապնդող գրիչը` «ապազգայինը», «մոդեռնիստականը», շարժվում է ... հայկական հարցերին ընդառաջ: Եվ հարցեր` ոչ միայն դեպի այլք, այլև`դեպի մեզ: «Ազգ - երկիր - պետություն» փիլիսոփայական ու քաղաքական եռանկյունու քննությունը`«Արշակ Բ» պատմավեպով (տեղը եկել է ու հարցնենք, թե ինչու այն ոչ ոք չի վերահրատարակում, վեպն այսօր ավելի´ է հանդիպում ժամանակին), Լևոն Շանթի ավանդույթները զարգացնող ու դրանք նոր աստիճանի վրա դնող պիեսներ, Գրիգոր Զոհրապի վարքագրություն`ազգային աղետի ծանրության ներսից ճառագայթող:

Հարուստ ճանապարհ է, վաստակած: Դարից դար տեղափոխված մեր գրականությունն ունի այդ տեղափոխությանը մասնակից վարպետ: Իսկ ինքը` Պերճ Զեյթունցյանը, այսօր հավանաբար կասի. «Ես առաջին անգամ դարձա յոթանասունհինգ տարեկան»:

Դիտվել է՝ 3272

Մեկնաբանություններ