Բզկտված, արյունահոսող, օրեցօր շագրենի կաշվի վերածվող, հալվող-մաշվող հայրենիք:
Ամենօրյա թանկ զոհեր:
Վայրահաչող ու ՀՀ տղամարդկային և ազգային արժանապատվությունը կորցրած չխոսկան իշխանություններին նորանոր հրահանգներ իջեցնող, սպառնալիքներ տեղացող, դեզինֆորմացիա շրջանառության մեջ դնող Ալիև:
Անհասկանալի ՊՆ, նույնիսկ միջնակարգ դպրոցի վարժապետի որակավորում չունեցող կոռումպացված ղեկավարով, որի գործառույթները սեփականաշնորհել է երկրում ամեն ինչ իր կեղտոտ ափերի մեջ կենտրոնացնող, ինքն իրեն «բիրդան խանում» կարգած փնթի մի Կեկել:
ՈՒ գլուխները կախ, սպայի թանկարժեք պատիվը կորցրած մի խումբ բարձրաստիճան զինվորականներ, որ հանդուրժում են մի ճենճոտ կին-արարածի անհասկանալի թուքումուրը, զրպարտանքը, նվաստացումները:
Ճիշտ այնպես, ինչպես 44-օրյայի ընթացքում հանցավոր լռությամբ հանդուրժեցին, որ իրական հրամանատարների փոխարեն թուրքի դեմ մղվող մարտերը «ղեկավարի» փողոցից եկած անկապ ինչ-որ կին:
Մուտք գործի բունկեր և անսթափ խրխնջոցով հունից հանի զինվորական գործի գիտակներին:
Մարդն էլ գործից ու մարտադաշտից հանի նրանց, ովքեր համարձակվել են ասելու` ա՛յ, անկա՛պ կնիկ,փակի՛ր հարբած ռեխդ:
Այն ռեխը, որը սա կրկին «բացեց» 2023-ի ապրիլի 1-ին, «Տավուշի մարզի Աճարկուտ գյուղում 44-օրյա պատերազմում անմահացած Դավիթ Շահնազարյանի 23-րդ տարեդարձի» օրը:
Բայց ամեն ինչ հերթով:
Ս.թ. մարտի 18-ին, երբ Թարթառի շրջանի Թալիշ գյուղից Ալիևը շնորհավորեց ադրբեջանցիների Նովրուզ-Բայրամը, չմոռացավ և Հայաստանին ներկայացնել իրենց պայմաններն ու պահանջները:
Առիթը բաց չթողնելով հրապարակեց նաև հերթական նվաստացուցիչ ապատեղեկատվությունը, հընթացս սրբագրելով 2020-ի նոյեմբերի 20-ին «կրակած» 10 հազար թիվը:
«44 օր շարունակ, պատերազմի դաշտում, մենք ցուցադրեցինք ադրբեջանական ժողովրդի ուժը և նրա բարոյական բարձր հատկանիշները: Մեր բանակը չունեցավ և ո՛չ մի դասալիք: Իսկ հայկական բանակում վերջին տվյալներով` ո՛չ թե 10 000, այլ 11 հազար դասալիք է եղել»:
Սույն «игрок»-«ублюдок-ը, որը ժամանակին դուրս չէր գալիս մոսկովյան ընդհատակյա խաղատներից, չեղած «բարոյական բարձր հատկանիշներ» վերագրելով իրեն ու վախկոտ, նենգ, ի վերջո, դասալքության չգերազանցված ցուցանիշներ գրանցած բոլուկին, ձգտում է բարձրացնել ոհմակային օրենքներով ապրող-գոյատևող իր մարդ-ստրուկների չունեցած ուժը և ոգին:
Այն բոլուկի կամ նախրի (անվանեք ոնց կուզեք), որի զինվորները Մեծ Հայրենականի ընթացքում, օրինակ, փոխել են տնտեսական, իմա` լվացքի օճառի բուն նշանակությունը, և ձեռքներն ընկած կտորը անձնական հիգիենային ծառայեցնելու փոխարեն մասսայաբար լափել են, ստամոքսներն ու աղիքները շարքից հանել, որպեսզի խուսափեն պատերազմական գործողություններին մասնակցելուց:
Ո՞րն էր ՀՀ պատասխանը Չեմբեռլենին:
Իհարկե, խորհրդավոր, բայց ակունքներում բավականին խոսուն լռությունը:
Թերևս, զարմանալի չէր, որ ՀՀ զինված ուժերը վարկաբեկող սույն դեզինֆորմացիան սպրդեց ո՛չ միայն ՀՀ կառավարությունը ներկայացնող «сброд»-ի, այլև` հայոց բանակը կազմաքանդած գռեհիկ մի գեղցու զինվորական պատվի արժանացնող բարձրագույն հրամկազմի ուշադրությունից:
Անցան օրերը, իսկ նախկին (գուցե և ներկա) «картёжник»-ի զրպարտանքին այդպես էլ չանդրադարձավ ՀՀ-ում պաշտոն զբաղեցնող և ո՛չ մի շնչավոր:
Հասկանալի է:
Դեռևս 2000-ականների սկզբներին թուրքի հավաքագրած և 2018-ի ապրիլին ՀՀ-ում իշխանությունը բռնազավթած գործակալներն ավելի լուրջ պրոբլեմներով էին զբաղված:
Նրանք իրենց գերագույն գլխավորի հետ
Միչուրինի` պտղատու-հատապտղատու սելեկցիոն-գենետիկական կայանում կատարած փորձարկումներն ու դրանց գրանցած արդյունքներն էին ուսումնասիրում, ծանոթանում Իվան Վլադիմիրովիչի` խաչասերման համար ելակետային ձևերի զույգ ընտրության տեսությանը:
Ճշտում էին որոշ բույսերի, դիցուք, սակուրայի, նոր պայմաններին հարմարվողականությանը խանգարող կնճռոտ հարցերը, ինչպես նաև` հայկական ծիրանենուն առնչվող գենետիկական պատնեշի` ծաղկելու, բայց չպղաբերելու, հաղթահարման մեթոդները:
Այն մեթոդները, որոնք «թավիշներն» իրենց խոստացած «անանցյալ ու անապագա» ապագայում տերերի «ֆաս» հրահանգով ստրկահաճ պատրաստակամությամբ կծառայեցնեն հայ ազգի իսկական ներկայացուցիչների աճը խոչընդոտելու կեղտոտ «առաքելությանը»:
Նաև համատիեզերական խնդրի` կակաչ տնկելու գերհզոր թնջուկն էին փորձում քանդել, հակառակ իրենց «kardeş»-ի, որը Տեղ գյուղի գրավված տարածքներում ինտենսիվորեն խրամատաշինություն էր իրականացնում:
Ա՛յ, զարմանալի կլիներ, եթե թշնամու ասածներին չանդրադառնար համահայկական անպոչ գդալը և՞… Ապրիլյան քառօրյայի հե՛նց նախօրյակին իր ժխտող-կործանող-մահաբեր շնչով չփորձեր ապականել հայոց բանակի հաղթական անցյալն ու ստվերել հայ զինվորի փառքը:
Ալիևի հրապարակած թվերով չթիրախավորեր ՀՀ զինված ուժերը, շինծու պաթոսով ու թլվատ խոսքով չարատավորեր ծուռթաթ ամուսնու պատճառով «Բայրաքթար»-ների զոհ դարձած մեր 5000 ու ավելի լույս տղաների հիշատակը, ձեռքի հետ էլ չվարկաբեկեր մեր զինորներին:
«… մենք 44-օրյա պատերազմի ընթացքում ունեցել ենք 11 հազար դասալիք: Դասալիք… ես այլ կերպ չեմ արտահայտվում, դուք հասկացեք ինչի մասին ա խոսքը: 11 հազար զինվորական, կամավոր, սպա և այլն: 11 հազարը պատկերացնում ենք, չէ,՞ ինչ թիվ ա»:
Չէ՛, Կեկել ջան, չենք պատկերացնում, թե « ինչ թիվ ա», որովհետև անամոթաբար կրկնում ես հարբեցող ամուսնուդ հարբեցող թուրք եղբոր բարձրաձայնած վարկաբեկիչ ստերը:
Չե՛նք հասկանում, որովհետև միայն Հայաստանն ու հայոց պետականությունը քանդելու-վերացնելու անպատվաբեր գործին լծվածները կարող էին վայրահաչել ու անել այն ամենը, ինչ արել ու շարունակում է անել ախտահարված առանձնյակների անազգ, անսեռ ու անհայրենիք ձեր զույգը:
Չենք հասկանում, նաև, թե ինչու ենք հադուրժում, որ օտարի կամոք հրապարակ նետված` պնդուկի չափ ուղեղով քեզ նման տգետն իրեն գրագետի տեղ դրած արդեն հինգ տարի անպատիժ վարկաբեկում է մեր սրբություններն ու նվիրական արժեքները, մեր հայրենասիրությունը, մեր անցյալը, մեր զոհերին, մեր պայքարն ու հաղթանակները:
Ողբերգությու՞ն է:
Այո՛, իսկական ողբերգություն է:
ՈՒ նաև անհասկանալի, թե ինչու՛ մինչ օրս չի՛ գտնվել, չկա՛ այն հզոր ձեռքը, որ ամուր բռունցք դարձած իջնի դավաճան գանգիդ, թե.
«Ա՛յ կնի՛կ, պապանձվի՛ր: Մտիր խոհանոցդ ու ապուրդ եփի՛ր: Բա՛վ է քո խայտառակ գործողություններով և ճամարտակություններով խաղաս ազգի անվան ու արժանապատվության հետ»:
Դու իրավունք չունես խառնվելու պետական գործերին, տիրաժավորելու թշնամու ինֆորմացիոն տեռորը:
Դու ընդամենը վարչապետ կարգվածի հակառակ սեռն ես: Ռուսի ասածով` մեզ համար «до лампочки», թե ծախու-դավաճաններիցդ որն է արուն, որը` էգը: Ռեբուսը ճշտեք-հստակեցրեք ինքներդ:
Ալիևին ցիտելու փոխարեն, ճիշտ կանեիր բարձրաձայնեիր, թե երկու փնթիներդ ե՛րբ և ինչպե՛ս հայտնվեցիք բրիտանա-թուրքական գաղտնի ծառայությունների ազդեցության գոտում: Ինչպես հավաքագրեցին սեռաշեղված կողակցիդ:
Լսե՞լ ես «Մերձավոր Արևելքի և Կենտրոնական Ասիայի ուսումնասիրման կենտրոնի» տնօրեն Սեմյոն Բաղդասարովի բարձրաձայնումը.
«…բրիտանական հետախուզությունը սերտ համագործակցելով թուրքականի հետ 2006 թ. հավաքագրել է Նիկոլ Փաշինյանին: Հայկական պետության ղեկին հայտնվել է թուրքական գործակալ, որն իր առջև նպատակ է դրել վերացնելու Հայաստանն ու հայ ժողովրդին:
Հայ ժողովրդի դավաճանին վճռական ո՛չ ասելու ժամանակն է»:
Բացե՞նք Սեմյոն Արկադևիչի հայտարարության ենթատեքստը, թե՞ արդեն կռահեցիր, որ ՀՀ-ում միակ դասալիքն ու ստոր դավաճանը հենց քո՛ ընտանիքն է, հենց դու՛ ես քո «Էրատո» խայտառակությամբ ու կողքինդ, իր «բանակից փախածների» կառավարությամբ:
Փիրուզա ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ
Հ.Գ. Մանրամասները` «MADE IN TURKEY» շարքի առաջիկա հրապարակումներում: