Հայաստանի ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանն ասում է.
«Ռուսաստանը եկել, մեր ձեռից վերցրել է Ղարաբաղը, վերադարձրել է Ադրբեջանին»:
Սա հայկական խայտառակություն է, ընդ որում, սա իր ճեպազրույցում ամենախայտառակ միտքը չէ...
Թուրքիան, օգտվելով այն հանգամանքից, որ ՌԴ-ն ողջ ուժերը կենտրոնացրել է դեպի եվրոպական սահմաններ, փորձում է օազիսներ ստեղծել ՌԴ-ի հարավային շրջաններում։ Հարավային Կովկասում ՌԴ-ի լծակների թուլացումը բերել է ՌԴ-ի ազդեցության թուլացման, ինչից օգտվում է Թուրքիան։
ՌԴ-ում, մասնավորապես՝ Դաղստանում, տեղի ունեցած ահաբեկչական գործողությունները դեռ «ձնծաղիկներն» են։ Մեր տարածաշրջանում իր դիրքերը զիջելով Թուրքիային՝ ՌԴ-ն մեծ սխալ է թույլ տվել, ընդ որում, այդ սխալը ժամանակ առ ժամանակ թույլ են տալիս, հետո՝ հասկանում և ուղղում...
Հեծանվային կրկեսը չէր զայրացնի բարոյական ու գիտակից մարդկանց, եթե արցախցիներն իրենց հազարամյա օջախներում լինեին, ոչ թե X գյուղի հատուկ թանկացված վարձով տներում:
Արցախը չճանաչեցին, որը գոյություն ուներ ու մեր առաջնահերթ հիմնախնդիրն էր, բայց ճանաչում են մի բան, որը նախ գոյություն չունի որպես այդպիսին, բացի այդ էլ, Հայաստանի Հանրապետության առաջնահերթ հիմնախնդիր չի հանդիսանում...
Հայաստանում մի կողմից բանակցում են հող հանձնելու համար, մյուս կողմից զարգացնում են՝ «հող հանձնողին հողին կհանձնենք» -ը ու ընթացքում տասնյակ հազարներով զինվորական գրքույկներ են վաճառում:
Առաջիկայում Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը դառնալու է միջուկային տերություն։ Այդ անխուսափելի զարգացումը շեշտակիորեն փոխելու է տարածաշրջանում տիրող աշխարհառազմավարական հաշվեկշիռը և ուժերի հարաբերակցությունը՝ հօգուտ Իրանի։ Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ստանալ կայուն և ապահով զարգացման առնվազն 10-20 տարի, քանի որ Իրանին պետք է լինելու ամրապնդել իր հյուսիսային սահմանների անվտանգությունն ու չեզոքացնել թուրանական սպառնալիքը։ Այս իրավիճակում Հայաստանն առանցքային դերակատարում և նշանակություն ունի։