«Ռուսաստանի խորքին ամերիկյան հրթիռներով հարվածելու թույլտվությունն անխուսափելիորեն կհանգեցնի լրջագույն թեժացման, որը սպառնում է վերածվելու անհամեմատ ավելի լուրջ հետևանքի»,- ասել է Պետդումայի միջազգային գործերի կոմիտեի ղեկավար Լեոնիդ Սլուցկին։ Մեկ այլ ռուս պաշտոնյայի դիտարկմամբ՝ այդ թույլտվությունն աննախադեպ քայլ է, որը տանում է դեպի երրորդ համաշխարհային պատերազմ, սակայն Ռուսաստանի պատասխանը կլինի անհապաղ։               
 

«Զի ուր գանձն ձեր է, անդ եւ սիրտք ձեր եղիցին»

«Զի ուր գանձն ձեր է, անդ եւ սիրտք ձեր եղիցին»
21.11.2022 | 07:22

Պողոս Մովսեսի Մելիքյանը (Павел Моисеевич Меликов) ծնվել է 1777 թ․։ Նա աստրախանցի ազնվական էր և ռուսական բանակի մարտական գեներալ։ Նրա անցած ուղու մասին մանրամասն չեմ պատմի, կասեմ միայն, որ 1812 թ․ Բորոդինոյի ճակատամարտի ժամանակ թնդանոթային արկի պայթյունից կորցրել էր աջ ձեռքը (տեսեք, թե նկարիչը ինչ նրբանկատությամբ է պատկերել), իսկ վերքերը բուժելուց հետո, վերադարձավ և իր գնդով 1814 թ․ մասնակցեց Փարիզի հաղթական շքերթին։


Պատերազմից հետո նշանակվեց Բաքվի պարետ, արժանացավ գեներալ-մայորի կոչման, ապա անցավ կենսաթոշակի։
1843 թ․ փետրվարի 23-ին Մոսկվայի իր տանը հրավիրեց քաղաքի նշանավոր հայերին և առաջարկեց հիմնել... աղքատանոց, ապաստարան (приют) այն հայերի համար, որոնք ինչ-ինչ պատճառներով անհաջողության էին մատնվել, չունեին ապրուստի միջոց ու տնանկ էին։ Ինքը տրամադրեց 2000 ռ․ (այն ժամանակվա համար խոշոր գումար), մյուսներն էլ պատրաստակամորեն մասնակցեցին դրամահավաքին։ Բայց դա բավական չէր։
Գործը ստանձնեց Ղարաբաղի Խնձրիստան գյուղում ծնված, մոսկովյան 3-րդ գիլդիայի վաճառական Իսահակ Մովսեսի Գասպարյանը (Исай Моисеевич Касперов)։ Ապաստարանի համար տարածք հատկացրեցին Հովհաննես ու Խաչատուր Լազարյան եղբայրները՝ Կենարար Ս․ Խաչ եկեղեցու հարևանությամբ, ներկայիս Հայկական նրբանցքում, որտեղ 1845 թ․ Ի․ Գասպարյանը կառուցեց աղքատանոցի երկհարկանի շենքը։


Տարիների ընթացքում բազմաթիվ տնանկ հայեր, այրիներ և նույնիսկ որբեր այդտեղ ապաստան գտան, բայց դա արդեն այլ պատմություն է։
Գեներալ Պ․ Մելիքյանը վախճանվեց 1848 թ․, և աճյունը հողին հանձնվեց Հայկական գերեզմանատանը։ Հուղարկավորության ժամանակ կարդացին նրա հուզիչ նամակը՝ ուղղված ազգակիցներին։
Հիրավի՝ «Զի ուր գանձն ձեր է, անդ եւ սիրտք ձեր եղիցին»։


Խաչատուր Դադայան

Դիտվել է՝ 45405

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ